ASTRA MODERNA
Wstęp zespołu: „Podczas lądowania samolotu tanich linii lotniczych w Madrycie turbulencje albo mało zdyscyplinowany klimat panujący wśród pilotów, spowodował spore poruszenie wśród pasażerów. W grupie tej byli dwaj przyszli znajomi: Hermund Drozd i Jan Walker. Obaj panowie wracali z targów artykułów bławatnych, a ich wspólne zamiłowanie do śpiewu, jak się w wkrótce okazało, pomogło uspokoić pasażerów na pokładzie rozwibrowanego samolotu. Bo oto jakby na sygnał z samego nieba wprost od matki od aniołów jednocześnie poczęli obaj nucić pieśń. W dodatku tą samą, znaną pod każdą szerokością geograficzną. I tak godzinę po wylądowaniu snuli razem plany na przyszłość siedząc wygodnie na tylnej kanapie. Do zespołu dołączyli wkrótce taksówkarz Ron Ohara, który wiózł ich z lotniska, jego bratanek Marek Dymek oraz jego stryj Leon Foks, którzy grywali w nocnych barach od Gibraltaru do Nowego Sącza. „I tu się zatrzymamy” powiedział ni stąd ni zowąd Ron. W lusterku auta było widać wyraźnie, że Nowy zaczął dość giętko sączyć. Splunął i wysyczał przez zęby, że i on chce grać Rockefellera i ma od kogo pożyczyć gitę. Stary zaś sączył niedbale i kazał im wszystkim po kilku minutach stanąć i bacznie przyglądać się drzewu, na którego koronie zdało się widzieć we mgle postać. Był to nie kto inny jak Michel Blade z Iron Bucket, którego nigdy przenigdy, nie trzeba było płoszyć dwa razy, bo zawsze miał oczy zmrużone. Nie było go tu od dawna, zatem miał prawo jak każdy, kto zna konstytucję być. Wszystko to można by opowiedzieć inaczej, ale dlaczego reszty nie miałaby opowiedzieć muzyka. Przecież i na to będzie „vascination”.../szczepionka.
Astra Moderna zagra w składzie:
Maciek Wilski – klawisze, ukulele
Robert Derladka – wokal, gitara elektryczna
Jakub Ganczewski – gitara elektryczna
Marcin Fijałkowski – perkusja
Marcin Ciempiel – bas
Romek Adamiec – elektronika, bity
Recenzje i opinie: Astra Moderna
Jak działają recenzje?
Brak recenzji