Na początku było słowo.
„Edyp” i „Antygona” – ten sam jest autor obu arcydzieł, te same postaci je ożywiają, taki sam w obu utworach jest wymiar ich nieszczęścia, mimo że jego istota jest przecież różna. Te dwie tragedie, pochodzące z trylogii Sofoklesa (Król Edyp, Edyp w Kolonie, Antygona), wziął na reżyserski warsztat Bogusław Semotiuk. W jego ujęciu oba dramaty stanowią nie tylko jedną całość – więcej – razem stanowią inscenizacyjną jedność.
„Edyp i Antygona” to teatr klasyczny i najprawdziwszy, teatr, w którym najważniejszy jest aktor, a istotą – słowo. Samo słowo.
Ascetyczna scenografia i kostium, oszczędny gest i ruch sceniczny – wszystko podporządkowane jest słowu i ma potęgować jego emocjonalną barwę i nośność. Tu nie ma akcji i pozornie nic się nie dzieje. Ale ileż się dzieje w sferze uczuć! Dramaty Sofoklesa należą do tych rzadkich zjawisk w sztuce, których główną cechą jest penetracja ludzkiego jestestwa – wartości najbardziej tajemniczej i zagadkowej, i do dzisiaj, po tylu wiekach cywilizacji, w istocie nie odkrytej.
Recenzje i opinie: Projekt Sofokles – Edyp i Antygona NT
Jak działają recenzje?
Brak recenzji