fast food foot – Bytomski Teatr Tańca i Ruchu ROZBARK

4 maja 2018 / godz. 20.00 / Scena NCK

koncepcja, choreografia, reżyseria: Anna Piotrowska
kreacja i wykonanie: Anna Mikuła, Angelika Tomasiak, Artur Bieńkowski, Kamil Bończyk, Szymon Dobosik, Kamil Pilarski, Alexey Torgunakov

światła: Paweł Murlik, Anna Piotrowska
kostiumy & scenografia: Anna Piotrowska
muzyka: kolaż
realizacja: Marcin Aleksiej, Michał Wawrzyniak, Magdalena Hajda
grafika: Aleksander Joachimiak,
premiera: 11 lutego 2017, Teatr Rozbark
produkcja: Teatr Rozbark
współprodukcja: Fundacja Rozwoju Tańca
obserwatorium krytyczne: Anna Duda, Aleksandra Kranz
czas: 60 minut (bez przerwy)
spektakl: 12+

Spektakl prezentowany w ramach Polskiej Sieci Tańca 2018

Popkulturowe nawiązanie do fast food to nie refleksja nad tym, jak się odżywiamy. To metafora prędkości, z jaką pochłaniamy obrazy i przyjemności, z jaką wchodzimy w to, co podsuwają nam masowe media. Spektakl przyjmie strukturę TV show z wszystkimi tego konsekwencjami. Postaci, w jakie wcielają się tancerze poruszać się będą w tym świecie w rytmie znanych hitów disco, a skakanie po kanałach umożliwi przegląd fikcyjnych, telewizyjnych nowinek. Pozorna obecność kamery i częsta zmiana treści nada poszczególnym scenom surrealistycznego charakteru. Ruch sprowadzony jest do rodzaju „choreografii w drodze” z towarzyszącym nieustannie rytmem disco. Konwencja ta to nie tylko zbiór cytatów z kultury masowej. „Disco koncept” zawiera w sobie dążenie do budowania szczególnej atmosfery „bycia w disco” i próbę zidentyfikowania „disco body”, jego nonszalancji i ekscytacji. Wykorzystane dyskotekowe hity niosą nieco dalej w świat wyobraźni, pozostawiając często jedynie muzyczny ślad. Nie będzie więc jednej opowieści, lecz w zamian dużo ekstrawagancji, ekscentryzmu i ekscytacji. To energia zawarta w disco będzie dyktować założenia choreografii. Nawet przy minimalnym ruchu, ważne jest ostatecznie to, by pozostać w transowym stanie disco…

O ZESPOLE:

Aktualny zespół Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK ma na swoim koncie już kilka znakomitych produkcji: „democratic body” (czerwiec 2015), „Zagubieni w skórze” (listopad 2015), „umarłam w krasie, czyli przypuszczalnie żyłam” (grudzień 2015) oraz „Podziemne słońca” (czerwiec 2016), „Mommy Issues” w chor. Cecilii Moisio (listopad 2016), „Fast Food Foot” (luty 2017), „Zjednoczone Stany Zmyślone” (czerwiec 2017). Z częścią składu zespołu w reżyserii Anny Piotrowskiej zrealizowane zostały również inne produkcje, m.in. „I don’t wanna be a horse” w ramach międzynarodowego projektu „Recording Fields”, którego premiera odbyła się w Düsseldorfie w tanzhaus nrw (2014) – spójne z wieloma aktualnie podejmowanymi kierunkami poszukiwań artystycznych. Ponadto zespół realizuje również inne projekty, skierowane zarówno do dziecięcego widza („CzytANKI perFORMAtywne”, 2016) lub spektakle przy udziale zaproszonych do współpracy twórców, np. nagrodzony Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodą Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu spektakl „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” (czerwiec 2015) w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego. Zespół był również zaangażowany w tworzenie programu edukacyjnego pod nazwą „Ciało jako medium”, realizując warsztaty taneczne, wykłady poświęcone sztuce tańca i spotkania z artystami. Spektakle i programy edukacyjno-artystyczne powstają również we współpracy z Fundacją Rozwoju Tańca eferte w ramach projektu: „sezon artystyczny eferte_ROZBARK”.

Próbując określić charakterystykę działalności twórczej Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK pod kierunkiem Anny Piotrowskiej wskazać można kilka najważniejszych obszarów działań:

RESEARCH
Każdy spektakl powstaje w oparciu o długi proces zbierania materiałów i poszukiwania różnorodnych kontekstów dla wybranych tematów artystycznych. Coraz więcej miejsca w działaniach zespołu zajmuje eksplorowanie industrialnej przestrzeni Śląska.

TEATR EKSPERYMENTALNY
Produkcje teatru dążą więc do efektu pełnego, wielowymiarowego widowiska, które wpływa na różne zmysły widza i sprawia, że odbiór spektaklu i jego interpretacja odbywa się niejako na kilku poziomach równolegle. Jest to teatr, któremu towarzyszy raczej atmosfera tajemniczości i zatartych granic między różnymi kategoriami estetycznymi, pobudzająca do refleksji i dyskusji, niż przejrzysta i rozrywkowa formuła.

TEATR AUTORSKI
To, co silnie determinuje pracę zespołu to również metody pracy z ciałem, opracowywane przez Piotrowską przez wiele lat w postaci autorskich propozycji ćwiczeń, ale i metod pracy z materią słowa, inspiracjami muzycznymi i wizualnymi, jak również pracę mocno eksplorującą przestrzeń. Praca nad każdym projektem ma na celu przywołanie jak najbardziej poszerzonego pola skojarzeń i inspiracji, który poddawany jest mocnej weryfikacji przez reżysera.

WSPÓŁPRACA
Istotnym elementem pracy zespołu są również regularne rezydencje twórców i warsztaty z tancerzami zespołu, prowadzone przez zapraszanych do ROZBARKU twórców polskich i zagranicznych.

CIAŁO INDUSTRIALNE
Szukając wspólnej płaszczyzny dla tańca i lokalnej przestrzeni, odnaleźć ją można w dwóch równoległych procesach – nieustannym zderzaniu się różnych światów (akcentując pęknięcia i przesunięcia między tym, co tradycyjne, bliskie, oswojone z tym, co może przynieść przyszłość – marzeniem, tęsknotą, potrzebą) oraz nieustannej redefinicji (proces przekształcania się przestrzeni industrialnej w postindustrialną wywołuje ambiwalentne uczucia – nostalgię i smutek przemijania, ale i potrzebę stworzenia nowego miejsca i nowej tożsamości). Spektakle Teatru Rozbark to próba pokazania pęknięć w naszym postrzeganiu rzeczywistości i wydobywaniu nowych wizji funkcjonowania człowieka w przestrzeni dotkniętej permanentną zmianą. Pęknięcie to sprawia, że żadna konkretna forma taneczna nie ma za zadanie zdominować spektaklu. Ważniejsza jest energia, jaka pozostaje na styku różnych, czasem nieprzystających do siebie, form ruchu. Ciało industrialne to ciało rozpadające się i przekuwające energię w ruch, wypełniony ciężkością i siłą wyrazu. „Ciało industrialne” nie jest nigdy do końca zdefiniowane, a raczej tworzy się wraz z dyskusją między artystami i odbiorcami sztuki, we wspólnie dzielonej przestrzeni Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu Rozbark.

obserwatorium krytyczne, Anna Duda

ANNA PIOTROWSKA
Choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, tancerka, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca – eferte, założycielka „mufmi” w Warszawie (1995 r). Od 1996 r. stworzyła ponad 100 autorskich choreografii i przedstawień. Od września 2014 kierownik zespołu Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK, współpracowała z izraelsko-holenderskim duetem choreograficznym Ivgi&Greben. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych, laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo, stypendystka British Council Awards 2004 – Young Polish Arts Entrepreneur. Anna Piotrowska uczestniczyła jako gość w festiwalu Gramigna Festival (Palermo 2007), International Poesifestival (Sztokholm 2007), Nu Dance Fest (Bratysława 2007/2008), Fabriaktionen (Berlin 2008), Working Title Festival (Bruksela 2008), jak również wielokrotnie jako gość Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego (Bytom), Międzynarodowego Festiwalu Współczesnych Form Tańca (Kalisz – główna nagroda 2007), Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca (Lublin), wielokrotny gość festiwalu SoloDuo Dance Festival (Budapeszt 2005-2012). Reżyser ruchu w teatrach dramatycznych, zrealizowała autorskie produkcje dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, Wrocławskiego Teatru Pantomimy, pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, zrealizowała kilka przedstawień międzynarodowych: „Walk_2_corner”, „HUG” (Węgry), „Laka la Mnija in the field of half of sth”, „Cold Fish” (Norwegia), „CoCo_Klimt” (Słowacja), „or Clitoris Landscape (close to gate No. 5)” (Włochy).