Najpiękniejsze piosenki - Anna German - Zoriana Grzybowska

NAJPIĘKNIEJSZE PIOSENKI- Anna German - Zoriana Grzybowska

Zoriana Grzybowska - śpiew, bandura

Sabina Kołodziej - fortepian

Zaprasza Barbara Stępniak-Wilk

Anna German (ur. 14.02.1936 - zm. 25.08.1982)

polska piosenkarka, kompozytorka, aktorka, z wykształcenia – magister geologii; wokalistka obdarzona bardzo rzadkim głosem, sopranem lirico-spinto; Zadebiutowała w 1960 r. we wrocławskim „Kalamburze”. Pierwsze sukcesy, które ugruntowały jej pozycję w świecie piosenki i zapewniły miejsce w sercach słuchaczy, to Festiwal w Sopocie w 1963 r. – II nagroda za piosenkę „Tak mi z tym źle” i festiwal w Opolu w 1964 r., gdzie wykonała „Tańczące Eurydyki” – również otrzymując II nagrodę. W 1966 r. wystąpiła na scenie paryskiej Olimpii. Koncertowała (śpiewając w siedmiu językach) w kraju i zagranicą, m.in. we Włoszech, ZSRR, Francji, Wielkiej Brytanii, USA, Kanadzie. Pasmo sukcesów przerwał tragiczny wypadek samochodowy. Na scenę powróciła w 1970 r. – zaśpiewana wówczas na festiwalu w Opolu piosenka „Człowieczy los” przyniosła jej nagrodę publiczności. W kolejnych latach skomponowała 10 pieśni do Oratorium Oświęcimskiego, napisała książkę „Wróć do Sorrento?”, zagrała też w filmie Andrzeja Wajdy „Krajobraz po bitwie”. W 1980 r. nastąpił nawrót choroby nowotworowej, zdiagnozowanej 10 lat wcześniej. Odeszła w wieku 46 lat.

Zoriana Grzybowska - wokalistka i instrumentalistka - gra na bandurze, ukraińskim instrumencie strunowym;

W swoim repertuarze ma tradycyjne, ukraińskie pieśni ludowe, jak i utwory kompozytorów współczesnych, a także pieśni i arie operowe i operetkowe. Śpiewa również piosenki Anny German. Kunszt wokalny oraz charakterystyczna wschodnia nuta w głosie Zoriany Grzybowskiej sprawiają, że pieśni Anny German ożywają. Ciekawostką jest także połączenie tych piosenek z brzmieniem bandury.
Zoriana Grzybowska urodziła się w Chersonie na Ukrainie, ale jej rodzina ze strony matki pochodzi z Huculszczyzny, z Nadwórnej (ukr. Nadwirnej), położonej w Gorganach na południe od Stanisławowa (obecnie Iwanofrankowska). Niedługo po narodzinach Zoriany rodzice przenieśli się do Bronicy, rodzinnej wsi ojca, niedaleko Drohobycza, gdzie na świat przyszły jej trzy siostry. Naukę śpiewu i gry na bandurze rozpoczęła w wieku lat 10. w drohobyckiej Podstawowej Szkole Muzycznej i kontynuowała ją w Średniej Szkole Muzycznej, w klasie Aleksandra Wereszczyńskiego, a następnie na Wydziale Muzycznym Uniwersytetu w Drohobyczu, w klasie śpiewu solowego (sopran) Profesora Ukrainy Bohdana Bazylykuta, oraz w klasie gry na bandurze. Z Drohobyczem związana była zawodowo do przyjazdu do Krakowa w 2007 r. W latach 1999-2002 śpiewała w chórze Filharmonii Drohobyckiej „Werchowyna”; 2002-2007 prowadziła chór w drohobyckim Rejonowym Domu Kultury oraz współpracowała aktorsko z tamtejszym amatorskim teatrem dramatycznym. Jest laureatką konkursów wokalnych i bandurowych we Lwowie i w Drohobyczu. Koncertowała w Polsce, na Ukrainie, w Niemczech, Szwajcarii i we Włoszech.

Od średniowiecza bandura przeszła długą drogę ewolucji. Początkowo miała 20-24 struny, spód był wycięty z jednolitego kawałka drewna, a płyta wierzchnia ze świerka lub sosny. Był to ulubiony instrument kozaków, którzy po powrocie z tureckiej niewoli często przy dźwiękach bandury opiewali wojenne dzieje. Obecnie używane formy bandury koncertowej mają do 65. strun. Bandura wydaje dźwięk podobny do dźwięku klawesynu, lecz ma szerszy zasięg dynamiki i daje możliwość większej kontroli nad brzmieniem. Zoriana Grzybowska koncertuje na bandurze lwowskiego, czyli tak zwanej „lwiwiance”.

Oprócz piosenek usłyszymy też ciekawostki i anegdoty. Narratorem opowieści o pracy artystycznej Anny German i jej przebojach będzie Adam Grzybowski.