The Adicts to jeden z najbardziej rozpoznawalnych zespołów na punkowej scenie. Stylizowani na kumpli Alexa De Large'a z "Mechanicznej pomarańczy" ubrani na biało w charakterystycznych, czarnych melonikach stali się ikoną punk rocka pierwszej połowy lat 80. Do dziś grają w oryginalnym składzie: Keith Monkey Warren - wokal, Mel Ellis - gitara basowa, Pete Dee - gitara i Kim Dee - perkusja. Nowym członkami zespołu zostali: Scruff (brat Mela) - gitara oraz Dan - skrzypce. Kariera The Adicts rozpoczęła się w 1975 roku w Ipswich, gdy powstał zespół The Afterbirth & The Pinz. Z czasem zmieniono ją na The Adicts. Ich pierwszym wydawnictwem był singel "Lunch With The Adicts" wydany w 1979 roku przez Dining Out Records w nakładzie 10 000 sztuk. Rok później niezależna wytwórnia Fallout wydała debiutancki album "Songs Of Praise" (w Polsce za sprawą Noise Annoys ukazał się na kasetach). Znalazło się na nim kilka klasyków zespołu, m.in. "Viva La Revolution!", "Just Like Me" czy "Calling Calling". Muzyka zawarta na płycie to melodyjny punk rock bliski dokonaniom The Ramones, Buzzcocks czy Undertones. W 1982 roku na rynku za sprawą Razor Records pojawił się drugi album "Sound Of Music". Płytę promował singel ze stadionowym klasykiem "You'll Never Walk Alone". W 1983 roku ukazał się dobrze przyjęty singel "Bad Boy" i potem zespół podpisał kontrakt z Sire Rec. (część koncernu Warner Bros., dla którego nagrywali m.in. The Ramones i Blondie). Efektem współpracy były dwa single: "Tokyo" z 1984 roku oraz "Falling In Love Again" (1985). W 1985 roku pojawił się album "Smart Alex" wydany przez Razor Records. Repertuar na płycie był zróżnicowany niż w przypadku wcześniejszych płyt. Druga połowa lat 80. i początek ostatniej dekady XX wieku to spadek formy zespołu, o czym świadczy źle przyjęty album "Fifth Overture". Działalność koncertowa grupy była w tym czasie sporadyczna. Dużym zaskoczeniem dla fanów było pojawienie się płyty "27" za sprawą amerykańskiej wytwórni Cleopatra. Później Monkey ożenił się i zamieszkał na stałe w Los Angeles, a pozostali muzycy zajęli się realizacją własnych życiowych planów. Pod wpływem nacisków ze strony fanów Monkey postanowił reaktywować zespół i po 10 latach milczenia pojawił się nowy, studyjny album "Rise & Shine", który jest najbardziej różnorodnym i ambitnym dziełem w dotychczasowej dyskografii. W 2004 roku trafił na rynek album "Rollercoaster" wydany przez amerykańską firmę S.O.S. Records. Dwa lata później The Adicts po raz pierwszy wystąpili w Polsce (klub Ucho, Gdynia). Dwa lata temu z okazji 25 rocznicy wydania swej debiutanckiej płyty zespół zdecydował się ponownie nagrać swój debiutancki album , który ukazał się pod nazwą "25th Anniversary – Songs Of Praise". W 2009 roku nakładem niemieckiej wytwórni People Like You ukazał się album "Life Goes On".
Najnowsze dzieło THE ADICTS nosi tytuł "All The Young Drogs" i miało swoją premierę we wrześniu 2012 roku.
PO PROSTU czyli Szczepan i jego kompania z Gdańska. Powstali w 1985 roku i pierwszy skład zespołu tworzyli byli muzycy Deadlocka i DDT. Do historii przeszedł ich pierwszy występ w Jarocinie w 1986 gdzie Szczepan pojawił się w skajowej kurtce z napisem "Kombi". Po Prostu jest nasłynniejszym i jednym z nielicznych tak długo istniejących grup grających punk'77. Na szczególną uwagę zasługują absurdalne, najeżone neologizmami i wyrazami odmienianymi w sobie tylko znanych deklinacjach teksty Szczepana. Grupa ma na swoim koncie trzy studyjne płyty: "One Hate Doktorate" (Koch 1994), "Madona+Dżakson = Prins" (Rock'n'roller 1999) i "Happy End" (Noise Annoys 2004).
BULBULATORS - uważani są za jedną z najlepszych polskich grup street punkowych. Zespół istnieje od końca 1989 roku, kiedy to gitarzysta Artur Burak Latosiński w momencie zawieszenia działalności grupy Ramzes & The Hooligans postanowił założyć nowy band. Od początku inspiracją dla zespołu był wczesny punk lat 70. oraz klasyczne zespoły street punk. Po wielu koncertach granych głównie na terenie polskiego i czeskiego Śląska i kilku roszadach personalnych, w 2000 roku zespół nagrał swój pierwszy album Prawdziwe Życie. Ich dyskografię uzupełniają następujące
płyty: "Nie Nie Nie" (2002), "Punkophilia" (2005), "Aut Punk Aut Nihil" (2007), "Deja Vu" (2009) oraz "Principes Mortales Punk Aeterna" (2010)
Recenzje i opinie: THE ADICTS, PO PROSTU i BULBULATORS
Brak recenzji