Zapraszamy na kolejne spotkanie z muzyką dawną, tym razem poświęcone fletowi i głosowi sopranowemu – zestawieniu pozwalającemu ukazać pełne spektrum uczuć i afektów: od zachwytu i miłości, poprzez niepewność i tęsknotę, aż po ból, cierpienie i doświadczenie straty.
Johann Adolf Hasse oraz Johann Sebastian Bach, mistrzowie muzycznej retoryki, poprzez niezwykle świadome i precyzyjne operowanie środkami kompozytorskimi tworzą sugestywne obrazy emocjonalne, w których każdy gest muzyczny służy wyrazowi afektu. W prezentowanych utworach flet i głos nie pełnią wyłącznie funkcji melodycznych, lecz wchodzą w dialog, współtworząc narrację. Całość buduje wrażenie swoistego teatru instrumentalnego, w którym instrumenty – na równi z głosem – uczestniczą w kształtowaniu dramaturgii, przejmując rolę aktorów i prowadząc słuchacza przez kolejne etapy emocjonalnej opowieści.
Rozpoczęcie programu fletową sonatą solową stanowi wstęp do opowiedzenia historii pewnej miłości i wprowadza słuchacza w świat afektów, które będą rozwijane w kolejnych utworach. Kantata Fille dolce, mio bene ukazuje moment narodzin uczucia – miłość pokorną i niespełnioną, w której podmiot liryczny, świadomy niedostępności ukochanej, nie domaga się wzajemności, prosząc jedynie o jedno spojrzenie. Jest to wyznanie pełne czułości, powściągliwości i wciąż żywej nadziei.
W kantacie Il Nome uczucie zostaje przeniesione w sferę symbolu. Miłość nie wyraża się już bezpośrednio, lecz poprzez imię ukochanej, oddane naturze, Florze i nimfom, w pragnieniu zachowania jej trwałości i czystości. To etap kontemplacji i idealizacji, w którym emocja zostaje uświęcona i odrealniona.
Kantata Passa da pena in pena zamyka tę opowieść jako obraz miłości utraconej. Ukochana staje się nieosiągalna, a podmiot liryczny pogrąża się w bólu i wewnętrznym chaosie, nie znajdując ani pocieszenia, ani odpowiedzi. Utwór ten ukazuje ostateczne stadium uczucia – lament po stracie i samotne trwanie w cierpieniu.
Koncert dopełnia aria „Zamilczcie flety, milczcie, wy dźwięki”, która stanowi symboliczne wyciszenie po emocjonalnym napięciu wcześniejszych ogniw programu i pozostawia słuchacza w przestrzeni refleksji.
Zestawione razem, kantaty tworzą przejmującą narrację o miłości: od jej narodzin, poprzez próbę ocalenia w formie idealnego wyobrażenia, aż po doświadczenie nieodwracalnej straty.
Wykonawcy: Dorota Nowak – sopran Sławomir Drózd – flet traverso Cecylia Stanecka – wiolonczela Dorota Zimna – klawesyn
W programie: Johann Adolf Hasse: Sonata nr 11 op. 1; Kantata Fille dolce, mio bene; Kantata Il Nome Kantata Passa da pena in pena. Johann Sebastian Bach: Aria Schweigt, ihr Flöten, schweigt, ihr Töne z Kantaty O holder Tag, erwünschte Zeit BWV 210
Recenzje i opinie: Wtorek z Muzyką Dawną: Passa da pena in pena
Brak recenzji