Sztuka jest osadzona w Wielkiej Brytanii pod koniec poprzedniego wieku, gdzie istnieje zwyczaj wywieszanie kartek świątecznych na sznurku w salonie. Główny (i jedyny) bohater, Harry, nie jest już młodym człowiekiem i czuje się bardzo samotny. Cztery dni przed Bożym Narodzeniem zastanawia się, czy dodać zeszłoroczne kartki do sześciu, które otrzymał w tym roku. Przez następną godzinę, każdego kolejnego dnia spędzamy z nim krótką chwilę, obserwując, jak samotność i smutek pogłębiają się. Wszystko aż do Bożego Narodzenia, kiedy tego wszystkiego staje się za dużo – za dużo dla Harry'ego i być może za dużo dla publiczności, gdy ten pogrąża się coraz głębiej w rozpaczy, prawie znikając w swoim fotelu, a jego życie kurczy się przed nami.
Autor Steven Berkhoff doskonale ukazuje nieszczęście samotności, gdy Harry próbuje usprawiedliwić swój brak kartek, a co za tym idzie, brak prawdziwych przyjaciół. Spektakl ma 40 lat, ale dziś jest być może bardziej aktualny niż kiedykolwiek. Żyjemy w czasach gdy jesteśmy „w kontakcie” cały czas, a jednocześnie jesteśmy jeszcze bardziej oddaleni od siebie. „Boże Narodzenie Według Harry’ego” nie jest widowiskiem dla beztroskich i potrafi głęboko poruszyć . Spektakl sprawi że widz albo dostrzeże w tej postaci więcej siebie niż by sobie tego życzył, albo sprawi, że zacznie głębiej zastanawiać się nad smutnym losem innych.
Recenzje i opinie: Boże Narodzenie według Harry'ego
Brak recenzji