Rzecz jest kameralna, temat stary jak świat. Ona (Angelika Muzolf) i on (Błażej Tachasiuk), w związku. Kochają się i nienawidzą, interesują się sobą i są sobą do bólu znudzeni. Chcieliby być razem, a jednocześnie nie mogą już na siebie patrzeć. Jeżeli Sartrowskie piekło to ich przypadek, to te czeluści piekielne do pewnego momentu były przynajmniej dla niej ciepłe i bezpieczne...Na scenie będziemy widywali i nóż (pięknie Angelika kroi nim, tak jakby miała pod ostrzem swojego męża), i młotek. Rekwizyty nie bez znaczenia, tak jak nie bez znaczenia jest policyjny obrys sylwetki na wykładzinie. Wiemy, że coś się tu strasznego stało, ale ustalenie, co, jest karkołomne. Bo obydwoje małżonkowie kłamią, kluczą, zacierają ślady. Podejrzane jest każde z nich, każde nosi w sobie zadawnione urazy i przewiny. I jeśli leitmotiwem jest fraza „Dopóki śmierć nas nie rozłączy”, to tutaj jej wykładnia jest aż nadto namacalna. Skoro rozstać się nie można, to może trzeba zadać cios...
Recenzje i opinie: Dopóki śmierć nas nie rozłączy
Jak działają recenzje?
Brak recenzji