FASCYNAT ODŚRODKOWY | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2024, 2025

KONCEPCJA I CHOREOGRAFIA: ANNA PIOTROWSKA

występują: Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska

7.11.2019 / godz. 20:30

Miejsce: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie / Mazowiecki Instytut Kultury / ul. Elektoralna 12

czas trwania: 30 min

Tryptyk pt.: „fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” jest koprodukcją Centrum Sztuki Tańca i Funda-cji_eferte stworzonym przez Annę Piotrowską na jej 44 urodziny. W skład wchodzą spektakle: „ce_real mothers”, „kompozycja_trzecia rzeczywistość” oraz „ziemia niczyja”. Głównym powodem stworzenia tryptyku była chęć zmierzenia się przede wszystkim z zagadnieniem kompozycji poprzez ustawienia i rela-cje liczbowe w przestrzeni, które zostały zgłębione o aspekt relacji, sztuki i filozofii.

7 listopada zostanie pierwsza część tryptyku, czyli duet „ce_real mohters”.

„Trudno tworzyć opis, do tak wyjątkowego wydarzenia, którym jest wspólny, dojrzały spektakl matki i córki. Wcześniej miałyśmy doświadczenie i spotkanie artystyczne w spektaklu „Heritage”, którego premiera odbyła się podczas Międzynarodowego Festiwalu Solo Duo Dance w Budapeszcie (18.01.2015) w Mu Theatre. Małgorzata miała wówczas 13 lat. Teraz spełniamy nasze marzenie sprzed dwóch lat. Pomysł przez cały ten czas dojrzewał i nasza uważność na siebie i relację, którą tworzymy, eksplorowałyśmy możliwie za każdym naszym spotkaniem w studio i nie tylko. Tym bardziej zagranie premiery było dla nas ważne, ponieważ wówczas Małgorzata kończyła 16 lat, a Anna 44 lata. Spektakl nasz jest zwieńczeniem poczucia tego, co jest między nami. Jaką mamy we wspólnym świecie własną przestrzeń. Jakie są podobieństwa w postrzeganiu każdej z nas z osobna. Nie jest to typowy spektakl mówiący o relacji, o problemach, o sprawach. Zbudowany jest na autentycznej bliskości fizycznej, eksplorowanej od samych narodzin Gosi. Niezwykłym prezentem dla nas jest muzyka, którą skomponowała Aleksandra Piotrowska, która scala nasz osobliwy trójkąt artystyczny”.

Anna Piotrowska

Głównym wątkiem projektu choreograficznego Anny Piotrowskiej „fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” była fascynacja kompozycją, która zaistniała w trzech formach choreograficznych: duecie, trio i kwartecie. Istotne jest to, że choreograf tworzył dzieła od środka, zajmując się nie tylko kompozycją, ale też relacjami w jej wewnętrznej perspektywie. Co ważne różne osobiste i formalne aspekty relacji i obecności w relacji zostały w nim poruszone.

W pierwszej i drugiej części po raz pierwszy wystąpiły córki Anny Piotrowskiej: Aleksandra i Małgorzata. To bardzo ważny moment nie tylko osobisty, ale też ogromna ciekawość Piotrowskiej jako artysty, na re-lację rodzinną w profesjonalnym świecie. Ciekawi, jak pasje i rozumienie świata przekładają się na pracę z córkami, które od zawsze były za kulisami w tym świecie.

——

ANNA PIOTROWSKA / WARSZAWA / BYTOM ’74

Doktor w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie rytmiki i tańca, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, tancerka, Fundator i Prezes Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca – eferte, założycielka „mufmi”

w Warszawie (1995 r). Od 1996 r. stworzyła ponad 110 autorskich choreografii i przedstawień.

Od września 2019 pełniąca obowiązki dyrektora Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK i prodziekan Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie.

Anna Piotrowska otrzymała nagrodę Województwa Śląskiego „Złotą Maskę 2016” za całokształt pracy, za reżyserie

i choreografie spektakli dla Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w 2015 r. Pomysłodawczyni i koordynator-ka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych. We wrześniu 2015 r. spektakl w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną

3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Spektakl „bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „one-bodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiają-ce laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych sta-nach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.

MAŁGORZATA PIOTROWSKA – obcuje z ruchem i tańcem od 5-go roku życia. Od dwóch lat rozwija się tanecznie, korzystając z szerokiej oferty warsztatowej. Szczególnie bliskie są dla niej „Ogólnopolskie Warsztaty Tańca Współczesnego – Na Bosaka” organizowane od wielu lat w Połczynie Zdroju. Tam również udziela się z zaangażowaniem jako wolontariusz. Szkoliła się już m.in. na Sycylii i na Węgrzech, czy obserwując od wielu lat Międzynarodowy Festiwal Solo Duo Dance w Budapeszcie. Szkoliła się m.in. u A. Piotrowskiej, W. Jurewicza, I. Olszowskiej i E. Makohona,

A. Krysiak, N. Iwaniec. Od lat uczestniczy w zajęciach mufmi prowadzonych obecnie przez A. Bożek-Muszyńską, która specjalizuje się w improwizacji. Pierwsza poważna choreografia, w której wystąpiła to „Heritage” i obecne „ce_real mothers” zagrany z jej mamą Anna Piotrowską.

Otrzymała nagrodę za solowe prace Złotej i Srebrnej Weny w „Śródmiejskim Festiwalu Młodych Talentów” w latach 2017-2018. Wyróżniona również nagrodą Burmistrza dzielnicy Śródmieście m. st. Warszawa. Bierze udział

w projekcie performatywnym „just&jump” oraz atakach przestrzeni (akcjach site-specific).

ALEKSANDRA PIOTROWSKA – interesuje mnie kultura współczesna, szczególnie mojego pokolenia. Potrafią grać muzykę, śpiewać melodie, pisać słowa i tworzyć wolnomyślicielskie konstrukty teoretyczne, których z wyboru je-stem zazwyczaj jedyną odbiorczynią. Moją życiową pasją są gołębie miejskie, absurd, poszukiwania nieśmiertelno-ści. Nie lubię musicali, ale chciałabym żyć w jakimś.

—————–

Zdjęcie w tle: Marta Ankiersztejn