GRAMY MONODRAMY! STRYJEŃSKA. LET’S DANCE ZOFIA! / DOROTA LANDOWSKA | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2025, 2026

GRAMY MONODRAMY!
sztuka Anny Dudy
STRYJEŃSKA. LET’S DANCE ZOFIA!
Wykonanie – DOROTA LANDOWSKA
16 grudnia (wtorek) 2025
godz. 19.00
Wstęp 35 zł (Bilety w sprzedaży od 27 listopada)
Piaseczno, Dom Kultury, ul. Kościuszki 49

czas trwania – 70 minut

Po spektaklu odbędzie się rozmowa z aktorką i autorką sztuki, którą poprowadzi Mateusz Nowak

„STRYJEŃSKA. Let’s dance, Zofia!” to monodram w wykonaniu Doroty Landowskiej, w którym Zofia Stryjeńska opowiada o swoim życiu. Spektakl stworzony został przez zespół międzynarodowych artystów i jest podróżą teatralną, dokumentalno-filmową oraz muzyczną. Zdjęcia zostały nakręcone w miejscach, z którymi związana była Stryjeńska – w Monachium, Paryżu i Genewie.

Historia Zofii Stryjeńskiej to opowieść o tym, jak młoda dziewczyna przebiera się za mężczyznę i podejmuje wymarzone studia malarskie w Monachium w czasach, kiedy kobietom nie wolno było jeszcze studiować. To opowieść o jej miłości do męża, Karola Stryjeńskiego, o marzeniu by budować rodzinne gniazdo, ale także jednoczesnej potrzebie samotności, w której spełniałaby się jako malarka. Zofia, walcząc o miłość do człowieka i miłość do sztuki, wpada w swoisty obłęd, szaleństwo, z powodu którego mąż dwukrotnie i „dla jej dobra” umieszcza ją w szpitalu psychiatrycznym. Może to jednak jego sposób na wolność́ od szalonej miłości, dla której Zofia biega za Karolem po Zakopanem, a nawet goni go z rewolwerem po Paryżu?

Tylko jak pogodzić́ te wszystkie miłości w jednym życiu? Ich dzieci Zofia oddaje na wychowanie Żańci brzyduli, czyli swojej bratowej. Pracuje także jak w obłędzie: nie je, nie myje się̨. Wystawia obrazy w Polsce i na świecie, wykonuje ilustracje do książek – do „Trenów” Kochanowskiego, „Sielanek” Szymonowica, „Monachomachii” Krasickiego, wierszy Przerwy-Tetmajera, tworzy scenografie i projekty kostiumów do baletu Szymanowskiego „Harnasie”, maluje polichromie, tworzy wnętrza statków „Piłsudski” i „Batory”. Dobre czasy mijają jednak szybko. Zofia tuła się̨ po hotelach i wynajmowanych pracowniach, żyje jak kloszard, pożycza pieniądze, zastawia obrazy i garderobę̨, chronicznie bieduje. Marzy o wyjeździe do USA. Kupuje nawet bilety na statek. Batory miał wypłynąć 18 września, tymczasem… wybucha wojna. Zofia trzyma się̨ Polski, choć́ ma szwajcarski paszport. Próbę̨ wyjazdu podejmuje dopiero wówczas, gdy do Krakowa wkraczają Rosjanie. Stryjeńska, znakomita przedstawicielka art deco, umiera w Genewie w 1976 roku w szpitalu psychiatrycznym Bell Air.

NAGRODY:
Nagroda Główna dla Doroty Landowskiej za rolę w spektaklu na Festiwalu „Biała Wieża” w Brześciu na Białorusi
Nagroda Specjalna dla Doroty Landowskiej na Festiwalu Monodramu „Strzała Północy” w Koszalinie
Nagroda Specjalna za debiut dramaturgiczny dla Anny Dudy na Festiwalu Monodramu „Strzała Północy” w Koszalinie

Dorota Landowska – polska aktorka teatralna, telewizyjna, filmowa i radiowa. Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie (1992). Laureatka wielu nagród, m.in. Nagrody im. Leona Schillera (1997) oraz nagrody Teatru Polskiego Radia „Wielki Splendor” za wybitne kreacje w słuchowiskach oraz twórczy wkład na rzecz rozwoju i umacniania rangi radia artystycznego w Polsce (2008). W 2005 roku została odznaczona Srebrnym Krzyżem Zasługi. Przez dwanaście lat pracowała w zespole Teatru Narodowego w Warszawie, potem w Teatrze Studio. Obecnie związana z Teatrem Polskim w Warszawie.

Anna Duda – reżyserka i scenarzystka filmów dokumentalnych. Dziennikarka, autorka wielu programów studyjnych i reportaży telewizyjnych. Doktor nauk prawnych, germanistka, tłumaczka przysięgła. Stypendystka wielu programów naukowych, filmowych w Monachium, Bonn, Kolonii, Amsterdamie. Laureatka wielu nagród, m.in.: Boudless Media Award w Paryżu, „Motyl” w Koszalinie, „Jańcio Wodnik” we Wrześni, czy głównej nagrody na PIK w Białymstoku za najlepszy program publicystyczny.

Fragment recenzji Krzysztofa Krzaka:
„Aktorka, nawet fizycznie przypominająca malarkę, znakomicie oddaje pełne spectrum przeżyć granej bohaterki. A jest to prawdziwy rollercoaster emocji: od obsesyjnej miłości do Karola po cierpienie wywołane jego zdradą, przemoc fizyczna w drugim małżeństwie i kolejne nietrafne wybory partnerów życiowych, niezgoda na umieszczenie w szpitalu psychiatrycznym poprzez poczucie niedocenienia jako artystki, dla której własna twórczość i marzenie o sławie stanowi niemal podstawę egzystencji, aż po chorobę matki i śmierć ukochanego syna Jacka. To wymagało od Doroty Landowskiej wielokrotnego zmiany środków aktorskiego wyrazu. Niemal w jednej chwili aktorka musi się przedzierzgnąć z zabawnej, ekscentrycznej kobiety w osobę zbuntowaną, impulsywną, a nawet histeryczną, by za chwilę stać się cierpiącą, zbolałą córką i matką, budzącą empatię odbiorcy. We wszystkich tych stanach aktorka jest jednakowo wiarygodna i prawdziwa. A jednocześnie magnetyczna, niepozwalająca na oderwanie choćby na chwilę uwagi od swojej bohaterki. „Stryjeńska. Let’s dance, Zofia!” to prawdziwy koncert gry aktorskiej Landowskiej.”

Fragment recenzji Jarosława Cymermana:
„Z ułamków scen, urwanych w pół zdań, filmowych migawek wyłania się portret szalonej, tańczącej Zofii – artystki, która nie potrafiła iść na kompromisy i nie mieściła się w schematach, próbowała rozpaczliwie pogodzić karierę z macierzyństwem, doświadczała losu zdradzanej żony i kochanki, Polki szukającej swego miejsca w Europie, uciekającej z kraju i jednocześnie za nim tęskniącej. Ów sugestywny portret to jednak nie wszystko, co udało się osiągnąć autorkom Let’s dance, Zofia! Gdy w finale Landowska wkłada na głowę kolorowy wianek, chwyta się za biodra, wyśpiewuje czysto i emocjonalnie piosenkę ludową – pierwszą i jedyną w całym spektaklu – jednej z pań siedzących obok mnie wyrwało się westchnienie: „Tak, to o mnie…”.

Twórcy:
Kreacja aktorska – Dorota Landowska
Dramat – Anna Duda
Reżyseria – Joanna Lewicka
Kostium i scenografia – Elbruzda (Marta Góźdź)
Film – Anna Duda
Muzyka – Christoph Coburger
Dźwięk – Lech Pukos
Światło – Damian Bakalarz
Realizacja światła – Maciej Połynko
Asystentka reżyserki – Paulina Prokopiuk
Kierownictwo produkcji – Łukasz Wójtowicz

Wykonanie muzyki – Zespół Teatru Muzycznego w Lublinie i Filharmonii Lubelskiej: Dariusz Domański (trąbka), Marcin Domański (klarnet), Ilona Drozd (marimba, wibrafon), Maksymilian Grzesiak (skrzypce), Karolina Hordyjewicz (klawisze), Tomasz Jusiak (gitara), Krzysztof Redas (perkusja), Mariusz Rybski (kontrabas), Wojciech Sochacki (puzon), Karol Wróblewski (kotły), Jarosław Wrona (akordeon).

Spektakl powstał w koprodukcji Stowarzyszenia Artystów Bliski Wschód, Centrum Spotkania Kultur oraz Teatru Muzycznego w Lublinie. Partnerami projektu byli: PKP LSH sp. z o.o., Instytut Polski w Rzymie, Instytut Polski w Paryżu, Przedstawicielstwo RP przy Biurze Narodów Zjednoczonych w Genewie, Konsulat Generalny RP w Monachium. Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz przy wsparciu Miasta Lublin oraz Województwa Lubelskiego.

Wydarzenie na FB: www.facebook.com/events/816582407676249