Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy – Lubelski Teatr Tańca
5 maja 2018 / godz. 20.00 / Scena NCK
Choreografia i reżyseria: Simone Sandroni
Asystentka choreografa: Elvira Zuñiga
Światło: Grzegorz Polak
Dźwięk / wideo: Dariusz Kociński
Taniec: Beata Mysiak, Anna Żak, Ryszard Kalinowski, Wojciech Kaproń
Muzyka: collage
Produkcja: Centrum Kultury w Lublinie
Premiera: 28.09.2013
Spektakl prezentowany w ramach Polskiej Sieci Tańca 2018
Istnieją historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy i takie, których lepiej byłoby też nigdy nie opowiedzieć.
Historie, które sprawiają, że w oczach odbiorców stajemy się wielcy, bądź dramatycznie kurczymy się.
Są chwile, kiedy czujemy potrzebę, aby coś powiedzieć, wyznać, ale opowieść pozostaje uwięziona w gardle oraz pomiędzy słowem zdolnym otworzyć wielkie drzwi a ciszą – oddziela je jedynie niewielka przestrzeń: jak mały kamień na krawędzi urwiska, który z powiewem wiatru lub pod ciężarem motyla, mógłby spaść w przepaść.
Cztery charaktery, cztery osoby „opowiadają” swoje historie: słowami, obrazami, ciałem i ruchem, w ciszy, nie zastanawiając się nad konsekwencjami.
Cztery różne osobowości, zbyt blisko siebie, zarówno w przestrzeni fizycznej jak i czasowej, przesiąknięte sobą nawzajem, walczą o uwagę i intymność.
Rozdrażnieni, jak na niedzielnym obiedzie rodzinnym, chcą znaleźć historię, której jeszcze nigdy nie opowiedzieli.
Z prasy:
[ … ] Sandroni przede wszystkim doskonale poznał – w trakcie długich i szczerych rozmów – wszystkich artystów LTT. I na takiej podstawie poprowadził z nimi pracę. Stworzył choreografię, w której nie tylko pokazał Beatę Mysiak, Annę Żak, Ryszarda Kalinowskiego i Wojciecha Kapronia takimi, jakich znamy z ich najlepszych spektakli, lecz także stworzył im możliwość pokazania tego, czego jeszcze w ich wykonaniu nie widzieliśmy. A przy tym potrafił cztery indywidualne popisy – bo każda z wykreowanych postaci jest rzeczywiście popisowa – połączyć w fascynującą kreację zbiorową. Nie tylko zresztą choreograficzną. Cała czwórka bowiem świetnie wywiązuje się z zadań stricte aktorskich, co w teatrze tańca jest rzeczą nadzwyczaj rzadką. Patrzenie na to, co robią na scenie, to czysta przyjemność, od której nie sposób oderwać się nawet na moment. [ … ]
– Andrzej Z. Kowalczyk „Kurier Lubelski”
Lubelski Teatr Tańca powstał w roku 2001 z inicjatywy Hanny Strzemieckiej, wieloletniego choreografa i dyrektora artystycznego zespołu, oraz ówczesnych tancerzy Grupy Tańca Współczesnego Politechniki Lubelskiej. Grupa ta, wywodząca się z niezależnego ruchu studenckiego, z biegiem lat wypracowała swój własny, niepowtarzalny, a z czasem rozpoznawalny w Polsce i zagranicą styl tańca, stając się jednym z wiodących zespołów tańca współczesnego w Polsce. Dzięki konsekwentnej realizacji swojej artystycznej misji liderzy Grupy założyli nowy, profesjonalny teatr tańca z siedzibą w Centrum Kultury w Lublinie.
Aktywność twórcza LTT ukierunkowana jest na budowanie teatru tańca jako przestrzeni dialogu z widzem na temat kondycji współczesnego człowieka. Kształt artystyczny spektakli powstaje w procesie indywidualnych poszukiwań każdego z twórców – członków teatru, nadających poszczególnym choreografiom swoistą, autorską dramaturgię i estetykę.
Lubelski Teatr Tańca podejmuje liczne inicjatywy artystyczne i edukacyjne, mające na celu promocję tańca współczesnego jako środka wypowiedzi o dużym potencjale intelektualnym i emocjonalnym. Szczególny nacisk kładzie LTT na współpracę z instytucjami kulturalnymi w Polsce i zagranicą w celu budowy sieci ośrodków promujących sztukę tańca w różnych środowiskach poprzez prezentacje spektakli, organizację warsztatów tańca, wykłady, wystawy, projekcje wideo, a także działania performatywne w przestrzeniach nieteatralnych.
Do najważniejszych projektów organizowanych przez LTT należą: Międzynarodowe Spotkania Teatrów Tańca (corocznie od 1997 roku), Letnie Forum Tańca współczesnego (corocznie od 2003 roku), Projekt dla młodych choreografów „Tour d’Europe des choregraphes” (2009-2011), Współorganizacja Polskiej Platformy Tańca (2014), Projekt „Kierunek – wschód, stacja – taniec: Mińsk, Kijów, Tbilisi, Baku” (2015).
Recenzje i opinie: Historie, których nigdy nie opowiedzieliśmy – Lubelski Teatr Tańca
Brak recenzji