LEGOJAŹŃ | spektakl Teatru Woda na Młyn | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2025, 2026

Wspaniały spektakl! O nas - ludziach, o naszych emocjach, przeżyciach, doświadczeniach, o tym jacy jesteśmy. To był piękny wieczór :) Dziękuję wszystkim Artystom!

Spektakl bardzo ciekawy, odważny, skłaniający do refleksji. Filozoficzne podejście do zagadnienia "Kim jestem?"

Świetnie! Super spektakl i aktorzy !

"Z czego się śmiejecie? Z samych siebie się śmiejecie" - powtarzam za Mikołajem Gogolem, recenzując sztukę LEGOJAŹŃ w reżyserii Bartosza Mazura, którą miałam przyjemność obejrzeć 1 marca 2025r. na sali widowiskowej Ośrodka Kultury Ochoty w Warszawie. Spektakl Teatru Woda na Młyn to satyra o zabarwieniu groteskowym z otaczającej nas rzeczywistości. Jej przedmiotem są familijne i społeczne oczekiwania, przekonania i mody, do których chcąc nie chcąc dostosowują się bohaterowie. Ci sami bohaterowie jednocześnie próbują się od nich wyzwolić, tropiąc w świecie ukryte, a może zagubione lub nawet utracone wartości. Z czym mierzą się postacie? Z rodzicielstwem, dorastaniem, ze szkołą iście gombrowiczowską choć XXI-wieczną, koniecznością rozkładania na czynniki pierwsze swojej jaźni zbudowanej z klocków lego. Tytułowy motyw stanowi dla mnie wariację tego, co obserwuję w prasie, internecie, telewizji śniadaniowej, szkole, na uczelni, terapii i w życiu – mody na psychologię i rozwój osobisty. Tragiczne jest to, że matka nie słucha syna, ciągle mówi i uczy się od niego palić skręta. Podobnie postępuje terapeutka, która nawet nie próbuje zrozumieć problemu, z jakim przyszedł do niej pacjent. Zamiast tego mami go słowem i roztacza nad nim tajemniczą aurę, próbując naładować go właściwą energią jak baterię w telefonie. Tragiczne jest to, że jednym wydaje się, że pomagają, bo są tacy fajni, nowocześni albo dla kasy oraz to, że ci, którzy tej pomocy potrzebują tak naprawdę nie mają od kogo jej dostać. Dlatego wymownie wybrzmiewają pod koniec spektaklu zaczerpnięte z „Ferdydurke” słowa klucze: pupa, kupa, łydka, gęba. Lubię tego rodzaju spektakle. Są mi bliskie, bo bliska jest mi idea oświeceniowych artystów, którzy uważali, że ich zadaniem jest uczyć bawiąc. Bawiłam się przednio tym bardziej, że znam osobiście jedną z aktorek, Katarzynę Sadurską i reżysera, Bartosza Mazura. Gratulacje dla artystów za świetny występ.