Obdarzona ponadprzeciętnymi warsztatem, talentem i scenicznym doświadczeniem Monika Dryl, wysyła nam piękną pocztówkę z przeszłości – kolorową, radosną, śmieszną do łez i tako samo do łez wzruszającą. Pełną absolutnych muzycznych evergreenów, nieprawdopodobnych anegdot i wspomnień, przy których ciut bardziej zaawansowani wiekowo westchną: „No przecież naprawdę tak było!”. Ci młodsi będą z niedowierzaniem kręcić głową i pytać rodziców: „To naprawdę tak było?” Dryl w swoim muzogramie „Pani z telewizji” opowiada o latach 80. i 90. z perspektywy telewizyjnego okienka. Wtedy – były takie czasy! – telewizja była absolutną królową życia, kreowała wzorce, mody i zachowania, które bardziej lub mniej skutecznie starały się naśladować miliony jej odbiorców. Aktorka wciela się w szereg postaci doskonale znanych, prawdziwych legend małego ekranu, wraca do kultowych programów i przełomowych wydarzeń tamtych lat. A wszystko to łączy z mocno osobistą opowieścią o dojrzewaniu w bloku z wielkiej płyty, wraca do pierwszych zauroczeń i miłości, ówczesnych metod wychowawczych, międzypokoleniowych wojen, marzeń, małych triumfów i równie małych, choć bardzo bolesnych porażek. Występują: Monika Dryl oraz zespół muzyczny w składzie: Michał Lamża – fortepian, Wojciech Gumiński – kontrabas, Szymon Linette – perkusja. Gościnny udział: Wojciecha Manna (głos z off) i Hanny Czykwin (mała Monika). Twórcy: Tomasz Jachimek – scenariusz, Jerzy Jan Połoński – reżyseria, Michał Lamża - kierownictwo muzyczne i aranżacje.
Recenzje i opinie: Monika Dryl - Pani z telewizji
Brak recenzji