Po obejrzeniu monodramu „Profesjonalistka” a przed podzieleniem się wrażeniami, posłuchałam kilku utworów w wykonaniu Lidii Stanisławskiej, która ma w repertuarze nie tylko jej dedykowane utwory, ale także piosenkę„Viens, viens” śpiewaną przez Marie Laforet – utwór który znają wszyscy sympatycy Lidii Stanisławskiej – piosenkarki. Monodram to gatunek trudny bo wymagający od artystki utrzymania uwagi widzów na sobie bez chwili oddania pozycji podmiotu komukolwiek. Dlatego wprowadzenie do widowiska piosenek, kompozycji bluesmena Sławka Wierzcholskiego, dodaje energii, jest jak warstwa kremu w torcie pomiędzy ciastem. Razem to świetnie smakuje. Scenografia jest oszczędna, zarazem wystarczająca. Pierwszy rekwizyt z jakim na scenę wchodzi grana przez Lidię Stanisławską Aldona Kopeć to powróz na którym zawiązana jest pętla. Powróz urwał się, zamiar samobójczy nie powiódł się jak wiele innych życiowych planów Aldony zawiedzionej brakiem powodzenia w obu aspektach życia - zawodowym i prywatnym. Ostatni w spektaklu rekwizyt służy niespełnionej artystce i zawiedzionej uczuciowo kobiecie do realizacji celu zarobkowego, który jest odległy od jej zamierzeń, ale pozwala na obecność w teatrze, który okazał się drugą nieodwzajemnioną miłością Aldony po mężczyźnie o imieniu Seweryn. Jak to było w życiu, Aldona opowiada publiczności skupiając na sobie uwagę przez 90 minut.

Życiowy, słodko-gorzki monodram w fantastycznym wykonaniu p. Lidii Stanisławskiej. Spektakl raczej dla dojrzałych widzów