ŚPIĄCA KRÓLEWNA BALLET W II AKTACH | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2025, 2026

ROYAL LVIV BALLET PRZEDSTAWIA - ŚPIĄCA KRÓLEWNA BALLET W II AKTACH I 4 ODSŁONACH
Godna podziwu wyrazistość ruchów tancerzy w połączeniu z fantastyczną choreografią pokazują nam wirtuozerię Twórców i Tancerzy baleu. Imponująca choreografia, olśniewające kostiumy, magia świateł i urzekająca scenografia - wszystko to składa się na występ Royal Lviv Baletu sprawiając, że całość zapiera dech w piersiach. Zdaniem krytyków czarowi spektakli tej grupy baletowej nie można się oprzeć, ani o nich zapomnieć: Tworzą tak wielką sztukę, że jest ona przeżyciem nawet dla tych, co tańca nie lubią. Wrażeń i emocji, jakie wzbudza Spektaklu nie da się opisać, tego po prostu trzeba doświadczyć. Bajkowa opowieść połączona z genialną muzyką jednego z najwybitniejszych kompozytorów - Piotra Czajkowskiego, wprowadzą każdego widza w piękny, magiczny świat baletu klasycznego i . Podczas polskiego tournèe w listopad/grudzień 2019 r. - arcydzieło sztuki baletowej - "Śpiąca Królewna" Piotra Czajkowskiego. Royal Lviv Ballet - zespół złożony z solistów rosyjskich(Maryjski,Bolshoi) i ukraińskich(Narodowy Lwowski, Narodowy Kijowski), szturmem zdobywa sceny baletowe całego świata i prestiżowe, międzynarodowe nagrody. Kierownictwo artystyczne zespołu sprawują dwie wspaniałe osobowości: Pavlo Stalinski - solista i choreograf Bolshoi Ballet - Honorowy Artysty Rosji oraz Narodowy Artysta Ukrainy prof. Olek Petryk solista Narodowego Lwowskiego Teatru Opery i Baletu im. Salomei Kruszelnickiej. Zachwycające szyte ręcznie kostiumy, choreografia, piękna scenografia a przede wszystkim perfekcja w wykonaniu sprawiają, każdy spektakl Royal Lviv Ballet jest niezapomnianym przeżyciem dla odbiorcy. Zespół złożony z najwybitniejszych artystów kontynuujących tradycje słynnej rosyjskiej szkoły baletowej czaruje publiczność wielu krajów Europy, Azji, Ameryki Północnej i Południowej. Spektakl w 2 aktach i 4 odsłonach.
Czas trwania spektaklu - 2 godziny. 40 tancerzy na scenie
Bardzo dawno temu żyli sobie król i królowa, którzy posiadali wielkie, wspaniałe królestwo, ale do pełni szczęścia brakowało im dziecka. Bardzo pragnęli mieć potomka. Razu pewnego zdarzyło się, że królowa brała kąpiel, a wtedy z rzeki wyskoczyła żaba i postanowiła spełnić największe pragnienie królowej. Obiecała jej, że nie upłynie rok jak doczeka się dziecka. Przepowiednia okazała się prawdą i rzeczywiście w niedługi czas potem królowa powiła córeczkę, którą nazwano Różyczką. Uradowani rodzice wydali na jej cześć ucztę, na którą przybyło dwanaście wróżek. Wróżki te miały otoczyć królewną opieką i sprawić, by nic złego się jej nie stało. W całym królestwie było trzynaści wróżek, ale dla jednej zabrakło zastawy toteż postanowiono jej nie zapraszać. Wróżka ta szukając zemsty, rzuciła na małą królewnę klątwę, która miała dopełnić się w piętnastym roku jej życia, powodując jej śmierć. Księżniczka miała umrzeć poprzez ukłucie się wrzecionem. Na szczęście aby do tego nie doszło ostatnia z zaproszonych wróżek złagodziła zaklęcie i zamieniła śmierć w stuletni sen. Na wieść o tym król za wszelką cenę szukał sposobu, by uchronić ukochaną córeczkę. Dlatego nakazał usunąć z królestwa wszystkie wrzeciona. Mijały lata, a królewna rosła i stawała się coraz piękniejsza. Nabierała też licznych cnót, była mądra i roztropna. Kiedy nastał dzień piętnastych urodzin w pałacu została sama, dlatego też postanowiła to wykorzystać i zwiedzić wszystkie komnaty. Spacerowała więc po całym zamku i zaglądała do wszystkich pokoi, z podziwem przyglądając się temu co się w nich znajdowało. Jej uwagę zwrócił pokoik do którego prowadziły maleńkie drzwi. Kiedy zajrzała do środka, w pomieszczeniu ujrzała starą kobietę, która trzymała w rękach wrzeciono i przędła len. Królewnę bardzo to zaciekawiło i zapragnęła sama spróbować nowego zajęcia. Niestety ledwo dotknęła wrzeciona, ukłuła się w palec i tym samym spełniła się złowróżbna przepowiednia. Królewna natychmiast zapadła w głęboki sen, a wraz z nią król i królowa oraz wszyscy poddani. Zamek zaś został otoczony cierniowym żywopłotem, który strzegł dostępu do wejścia. Niebawem wieść o tym, że na królewnę rzucono klątwę, a całe królestwo pogrążyło się w śnie obiegła cały świat. Wielu młodych królewiczów chciało uwolnić dziewczynę i zrzucić z niej zły czar, ale nie mogli przedostać się przez ciernie broniące wejścia do zamku. Wielu ponosiło śmierć na tym żywopłocie. W końcu, kiedy mijało już sto lat i królewna miała się obudzić, do zamku przybył odważny młodzieniec, który chciał zrzucić z niej klątwę. Za wszelką cenę pragnął uwolnić dziewczynę i nie bał się niczego. Zły czar powoli zdawał się ustępować. Żywopłot również zamienił się w piękne kwiaty. Bardzo pomogło to młodzieńcowi w przedostaniu się do pałacu. Kiedy ujrzał śpiącą królewnę od razu się w niej zakochał i bez zastanowienia złożył na jej ustach pocałunek. Różyczka obudziła się, a wraz z nią przebudzili się też król, królowa i wszyscy poddani. Klątwa została więc ściągnięta, a królewna i królewicz wzięli ślub. Urządzono im piękne wesele, a oni sami żyli jeszcze długo i szczęśliwie.