Ta cisza to Ja | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2025, 2026

Szanowni Państwo,

pragnę zainteresować Państwa sztuką Jana Jakuba Należytego „Ta cisza to ja...” , którą przygotowałem i gram od dwóch lat w Teatrze Kamienica Emiliana Kamińskiego. To spektakl, który śmieszy do rozpuku, daje do myślenia i wzrusza do łez. Jest w nim zawiedziona miłość, zawodowa kompromitacja i picie, by zabić emocje, które nie dają spokoju. Przedstawienie pozwala spojrzeć wgłąb siebie, może stać się dla wielu osób jedynym sposobem na podjęcie decyzji o leczeniu, przekonaniem, że z butelką (lub innym nałogiem) można się rozstać i to rozstanie jest początkiem wielkiej osobistej przemiany.

Tekst sztuki każdego widza bawi, uczy i przestrzega, a tym, którzy mają problem pokazuje drogę wyjścia i daje nadzieję.

Ludzi młodych i niedoświadczonych poprzez sztukę ostrzega przed zagrożeniami jakie niesie wejście w dorosłe życie.

Ten monodram grałem dla już wielokrotnie w kraju i za granicą dla różnej publiczności.

Ta, która nastawiona była tylko na dobrą zabawę początkowo reagowała śmiechem i rozbawieniem. Znajdowała rozrywkę, bo spektakl ociera się o kabaret, czy zabawny „one mam show”. Jednak w trakcie przedstawienia zaskakiwana autentycznością opowiadanej historii poddawała się głębszej refleksji. Dowodem tego były burzliwe dyskusje jakie wywiązywały się podczas moich spotkań z widzami po spektaklu.

Niezwykle cenne były dla mnie spektakle zagrane dla bezdomnych i w więzieniach zarówno dla kobiet, jak i dla mężczyzn - ludzi, których nałóg doprowadził na skraj przepaści, do przestępstwa, a nawet zbrodni. Ich reakcje dały mi przekonanie, że tekst, który gram nie zawiera fałszu. Łzy w oczach „twardzieli” mających w pogardzie społeczne normy nie mogą kłamać.

Wyjątkowość tego przedstawienia polega na tym, że sztuka wspiera terapię uzależnień i może być wykorzystana w ramach systemowych programów przeciwdziałania uzależnieniom i patologiom urzędów i instytucji publicznych.

Dla wrażliwego urzędnika, nauczyciela, terapeuty, czy artysty nie ma nic pożyteczniejszego niż rzucić koło ratunkowe potrzebującym.

Jacek Kawalec