“Czy istnieje dla człowieka inny cel niż szukać - choćby po omacku - własnej drogi naprzód, niezależnie od tego dokąd ona wiedzie? Czy bycie wiernym sobie musi skazywać na osamotnienie? Jaka jest cena takiego wyboru?”
„Trzy akordy gniewu” to opowieść o rodzącej się z biedy, gniewu i niezadowolenia, potrzebie tworzenia. To historia, w której miłość do muzyki przekształca chłopaka z dysfunkcyjnej rodziny w zbuntowanego artystę, wkraczającego na własną wyboistą drogę twórczą. Bohater odrzuca systemową edukację i religię, a gniew staje się jego główną siłą napędową, która - balansując między ambicjami a słabościami - prowadzi go ku samopoznaniu.
Scenariusz spektaklu inspirowany jest autobiografią Johna Lydona „Gniew jest energią. Moje życie bez cenzury” oraz książką „Please Kill Me. Punkowa historia punka”, obejmuje również teksty własne. Opowieść nie jest jednak skierowana jedynie do wąskiego grona fanów punk-rocka. Jest uniwersalną historią, w której każdy może odnaleźć cząstkę siebie.
Spektakl ma formę prostej opowieści, bliższej STAND-UP'owi niż rozbudowanej teatralnej inscenizacji. Historia stanowi manifest artysty - samotnika, świadectwo upadków i wzlotów bohatera, który w sposób bezpośredni relacjonuje swoje zmagania z biedą, samotnością, odrzuceniem i uzależnieniem, a przede wszystkim opowiada o potrzebie tworzenia jako sile, która wyciągając go z grząskich doświadczeń, nadaje sens i kierunek jego życiu.
Scenariusz, muzyka, wykonanie - Artur Paczesny
Recenzje i opinie: Trzy akordy gniewu - monodram Artura Paczesnego
Brak recenzji