Gdy czujesz się wydymany przez życie, a mimo to próbujesz nie być skończonym skurwielem, zaczynasz czuć podział w samym sobie. Ten podział jest karmiony i karmiony, aż czujesz, że masz w sobie 2 osobne buty, które są mocno skłócone. Każdy z nich chce po prostu być. Ty natomiast masz taki rozpierdol w głowie i duszy, że sam juz nie wiesz kim bądź czym jesteś. Wiara w samego siebie staje się oksymoronem Twojego postrzegania rzeczywistości. Dłużej nie można już żyć w taki sposób i trzeba kogoś wyeliminować, ale czy na pewno zabiłeś tego co trzeba? „„Patrząc na strugi krwi i uciekającą duszę myślisz sobie, że to koniec? Sądzisz, że jednym strzałem rozliczyłeś wszystko co było do tej pory? Koniec może być początkiem nowej drogi. To co widzisz jest nową rzeczywistością, lecz to co Patrzy na Ciebie nie jest obrazem przyszłości.
Recenzje i opinie: Twór.*Nie)Przepraszam, musiałem.
Brak recenzji