Wszystko to, czego nie wiem - w labiryncie Jerzego Ficowskiego
Widowisko muzyczno-teatralne przybliżające twórczość wybitnego polskiego poety, Jerzego Ficowskiego, w setną rocznicę jego urodzin.

„Puste miejsca po kimś nigdy nie bywają puste. Rozrastają się we wszystkich kierunkach, nie wystarcza im obszar wyznaczony dla żywych. Ten, którego już nie ma, nie mieści się w ciasnym kręgu ogarniającym go za życia. Odkąd zniknął, zamieszkuje wszystkie miejsca jednocześnie, wypełnia najbardziej niepojęte pojemności.”
J. Ficowski, Puste miejsca po, z tomu, Amulety i definicje (1960).

Wszystko to, czego nie wiem, to wyraz wdzięczności i ukłon w kierunku Jerzego Ficowskiego - wnikliwego badacza, posła polskich Cyganów, entuzjastę Schulza, Leśmiana i Wojtkiewicza, czułego obserwatora i komentatora rzeczywistości, biografa, tłumacza, eseisty, bajarza, rodowitego Warszawiaka - a nadto wszystko poety, którego wrażliwość i wyobraźnia nieskore były zmieścić się w słowach.
To widowisko muzyczno-literackie, które ma na celu upamiętnienie autora Śmierci Jednorożca w jego setną rocznicę urodzin. Próba rekonstrukcji poetyckiego świata Ficowskiego, który tworzył przez lata, z ogromną pasją i zacięciem, cierpliwie szukając swojego języka, by wyrażać to, co niewyrażalne, mówić to, o czym pragnie się milczeć (Odczytanie Popiołów). Po Leśmianowsku, nazywać coś, czego nie ma, podróżować wszędzie donikąd, trwać w bezczasie bądź wędrować od wtedy do teraz (Pismo Obrazkowe, Amulety i Definicje). Bawić się słowem, doszukując wieloznaczeń, szerząc baśniowe regiony nieoczywistości (Czekając na sen psa). Tworzyć dziecięce światy, niekończące się mity, którymi karmić się będą pokolenia (Gałązka z Drzewa Słońca, Syrenka, Lodorosty i Bluszczary). Niezależnie, co tworzył - czy były to wiersze, eseje, teksty teoretyczne, bajki czy piosenki - Ficowski zanurzony był w poezji, a życie jego było wierszem, który na nasze szczęście się zdarzył.

Wydarzenie o prostej i nowoczesnej konstrukcji, podczas którego muzycy i aktor próbują zmierzyć się z ogromnym dorobkiem poety, przywołując na scenie jego myśli, refleksje, pasje, fascynacje, próbując ukazać liczne portrety Jerzego Ficowskiego - te znane, mniej znane i te zapomniane.

Na scenariusz składają się teksty, w głównej mierze poetyckie (wiersze wybrane), ale również te pisane prozą (fragmenty opowiadań, przemówień, wywiadów, esejów). Projekt ma charakter interdyscyplinarny, łączy słowo, obraz i dźwięk, który nie jest jedynie muzycznym tłem, ale stanowi osobną, równoległą narrację. Oprócz licznych improwizacji, usłyszymy tradycyjne pieśni cygańskie i żydowskie, które zdają się być bliskie sercu autora, jedynej historyczno-etnograficznej monografii poświęconej narodowi romskiemu, Cyganie na polskich drogach.

Naszym celem jest zburzenie ściany dzielącej często artystę od odbiorcy, podjęcie realnego dialogu, zbudowanie świata, w którym widz nie tyle będzie widzem - a zaproszonym gościem, uczestnikiem wspaniałej urodzinowej uroczystości, której jubilat, jak sam pisze „(…) zamieszkuje wszystkie miejsca jednocześnie, wypełnia najbardziej niepojęte pojemności.”
Konstrukcja widowiska sprowadza się do formy spektaklu muzycznego. Pusta przestrzeń z instrumentami, mikrofonami i krzesłami. Oświetlenie kameralne, gra świateł. Dodatkiem wizualnym, ale też porządkującym naszą podróż, są zdjęcia Jerzego Ficowskiego z różnych okresów jego życia, poddane odpowiedniej obróbce graficznej.
Zasada obowiązująca wszystkich artystów na scenie to prowadzenie historii Jerzego Ficowskiego poprzez nieustający dialog instrumentów, wokali, słów autora tudzież ciszy - tworząc niekiedy bardzo intymny, innymi razy wręcz psychodeliczny wielogłos. Zestaw instrumentów pozwala uzyskać ogromne możliwości ilustrowania literackiej mapy
Ficowskiego, a także przechodzić przez rozmaite formy i gatunki, zarówno muzyczne jak i literackie, które nadają widowisku, jedyny w swoim rodzaju, charakter muzycznego performance’u.

CZAS TRWANIA SPEKTAKLU
60 minut