„fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” tryptyk by piotrowska | Bilety Online, Opis, Recenzje | 2025, 2026

„fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” tryptyk by piotrowska

trzy piotrowskie & chitruszko & bończyk & torgunakov & domix

Koncepcja, choreografia, reżyseria: Anna Piotrowska

„ce_real mothers” / 25 min.

Występują: Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska

„kompozycja_trzecia rzeczywistość” / 30 min.

Występują: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, Aleksandra Piotrowska

„ziemia niczyja” / 60 min.

Występują: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, Dominik „Domix” Franusik

Scenografia: Adam Królikowski

Premiera: 24 września 2018, Warszawa, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie

Koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie / eferte_Fundacja Rozwoju Tańca

Partnerzy: Dom Kultury Kadr / Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM

Współpraca: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, mufmi

Projekt współfinansowany przez m. st. Warszawa

Spektakle prezentowane w ramach Polskiej Sieci Tańca 2019.

Skrócony opis spektaklu:

Tryptyk pt.: „fascynat odśrodkowy_dwatrzycztery” jest koprodukcją Centrum Sztuki Tańca i

Fundacji_eferte stworzonym przez Annę Piotrowską na jej 44 urodziny. W skład wchodzą

spektakle: „ce_real mothers” (Anna Piotrowska, Małgorzata Piotrowska), „kompozycja_trzecia rzeczywistość” (Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska, gitara basowa: Aleksandra Piotrowska) oraz „ziemia niczyja” (Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov, beatboxing: Dominik „Domix” Franusik; scenografia: Adam Królikowski).

Głównym powodem stworzenia tryptyku była chęć zmierzenia się przede wszystkim z zagadnieniem kompozycji poprzez ustawienia i relacje liczbowe w przestrzeni, które zostały zgłębione o aspekt relacji, sztuki i filozofii. Głównym wątkiem projektu choreograficznego Anny Piotrowskiej „odśrodkowy fascynat_dwatrzycztery” była fascynacja kompozycją, która zaistniała w trzech formach choreograficznych: duecie, trio i kwartecie. Istotne jest to, że choreograf tworzył dzieła od środka, zajmując się nie tylko kompozycją, ale też relacjami w jej wewnętrznej perspektywie. Co ważne różne osobiste i formalne aspekty relacji i obecności w relacji zostały w nim poruszone.

W pierwszej i drugiej części po raz pierwszy wystąpiły córki Anny Piotrowskiej: Aleksandra i

Małgorzata. To bardzo ważny moment nie tylko osobisty, ale też ogromna ciekawość

Piotrowskiej jako artysty, na relację rodzinną w profesjonalnym świecie. Ciekawi, jak pasje i

rozumienie świata przekładają się na pracę z córkami, które od zawsze były za kulisami w tym świecie.

Kolejne ważne spotkanie artystyczne to przedstawienie „kompozycja_trzecia rzeczywistość” z Joanną Chitruszko, z którą wcześniej Piotrowska zrealizowała trzy spektakle: „kwadrat w

szafie”, „zmianAA pogody” i „PRZY PRZY hedonistyczna uprzykrzona historia przyjemności”.

Tutaj ważna jest wzajemna fascynacja, wierność i wiara w to, co poprzez sztukę wspólnie

artystki tworzą.

Ostatnia propozycja to kwartet, który poprzez udział choreografki staje się też bardzo osobisty. Spektakl stworzony został z codzienności pracy tancerza, ruchowca, performera, z

systematycznego obcowania w studiu tanecznym i w życiu artystycznym tworząc przez 4 lata

zespół Rozbark. „ziema niczyja” rodzi się z totalnej obecności tancerza, który jest w stanie

pustki i na małym obszarze, tworzy siebie w relacjach bez relacji. Odśrodkową konfigurację

osobowości tworzą: Anna Piotrowska, Kamil Bończyk, Alexey Torgunakov i muzycznie Dominik „Domix” Franusik.

Pełny opis spektaklu:

RELACJA

„ce_real mothers”

Jak poprzez taniec, ruch, obecność można stworzyć obraz jednej z najgłębszych relacji, w

marzeniach opartych na ideale. Matka i córka. Trudno tworzyć opis, do tak wyjątkowego

wydarzenia, którym jest wspólny, dojrzały spektakl matki i córki. Wcześniej miałyśmy

doświadczenie i spotkanie artystyczne w spektaklu „Heritage”, którego premiera odbyła się

podczas Międzynarodowego Festiwalu Solo Duo Dance w Budapeszcie (18.01.2015) w Mu

Theatre. Małgorzata miała wówczas 13 lat. „ce_real mothers” jest spełnieniem naszych

marzeń sprzed dwóch lat. Pomysł przez cały ten czas dojrzewał i nasza uważność na siebie i

relację, którą tworzymy, eksplorowałyśmy możliwie za każdym naszym spotkaniem w studio i nie tylko. Tym bardziej zagranie premiery było dla nas ważne, ponieważ Małgorzata 23

września skończyła 16 lat, a 24 września Anna 44 lata. Spektakl nasz jest zwieńczeniem

poczucia tego, co jest między nami. Jaką mamy we wspólnym świecie własną przestrzeń.

Jakie są podobieństwa w postrzeganiu każdej z nas z osobna. Nie jest to typowy spektakl

mówiący o relacji, o problemach, o sprawach. Zbudowany jest na autentycznej bliskości fizycznej, eksplorowanej od samych narodzin Gosi. Niezwykłym prezentem dla nas jest

muzyka, którą skomponowała dla nas Aleksandra Piotrowska, która scala nasz osobliwy

trójkąt artystyczny.

SZTUKA

„Kontrast jest konieczny, by istniały rzeczy i powstać mogła trzecia rzeczywistość” (Hans

Bellmer)

Poszukiwania do spektaklu „kompozycja_trzecia rzeczywistość” obejmuje temat ciała

instalacji, w stanach gęstości i zawieszeń, wydobywając kompozycję wyobrażeń w

zmieniających się żywych obrazach. Intrygująca wydaje się postać artysty Hansa Bellmera,

ekscentrycznego samotnika z oryginalną fantazją, który zafascynowany był m.in.

surrealizmem. Hans Bellmer znany głównie z serii rzeźbiarskich instalacji „Lalka” –

fascynujących lalkowych kompozycji. Urodzony w Katowicach w 1902 r. niemiecki malarz,

rzeźbiarz i grafik. Jak mówi sam Bellmer: „Myślę, że różne sposoby ekspresji – postawa, ruch,

gest, działanie, dźwięk, słowo, wyobraźnia, ustawienie przedmiotów – biorą się z tego samego

mechanizmu, i że ich źródło ma podobną strukturę. Podstawowym rodzajem ekspresji, jeśli nie będzie komunikacja, to będzie refleks. Jakiej potrzebie, jakiemu cielesnemu pragnieniu może on odpowiadać? (…). Dziwna hybryda powstaje z połączenia rzeczywistych i nierealnych elementów, rodzi się ona z przyzwoleń i zakazów obydwu tych elementów, z których jeden o tyle zyskuje na rzeczywistości, o ile drugi się jej zrzeka.”

FILOZOFIA

ziemia niczyja / nobody’s landscape

Friedrich Nietzsche (1844-1900)

Świat rzeczywisty jest o wiele mniejszy niż świat wyobraźni.

Jeśli zbyt długo patrzysz w czeluść, czeluść zaczyna patrzeć na ciebie.

Człowiek to najokrutniejsze zwierzę.

Czym jest przestrzeń niczyja? Strefą wolności, bezpieczeństwa, czy też komfortu? Każdy z nas

porusza się w przestrzeni niczyjej, co z jednej strony tworzy naszą niezależność i buduje

tożsamość, z drugiej może pozbawiać nas poczucia przynależności. Przestrzeń, w której nie

ma zasad i każdy porusza się w trwaniu.

To, co charakteryzuje artystów współpracujących razem z Anną Piotrowską, to totalna

akceptacja różnorodności, która zapisana jest i studiowana w ciele. Każde ciało jest inne,

indywidualne, niepowtarzalne, a to co łączy artystów to pasja i wiara w kreatywność i proces tworzenia. Sztuka jest podróżą w głąb siebie, szukamy wspólnej energetycznej przestrzeni

twórczej. Poszukujemy tożsamości energetycznej, społecznej i artystycznej. Interesuje nas

m.in. definiowanie i redefiniowanie pojęcia "ciała industrialnego" uwikłanego w historię i znaczenia. Nie bez powodu Śląsk kojarzony jest często ze specyficzną aurą sentymentalizmu, przełamaną miejscami bezkompromisowym realizmem. Ta sama atmosfera zdaje się towarzyszyć klimatowi pracy z ciałem w artystycznych dokonaniach Piotrowskiej. (Anna Duda).

Charakterystyczne dla „ciała industrialnego” staje się właśnie swoiste bycie na pograniczu i

chęć zrozumienia swojej własnej tożsamości.

W tym wypadku powiązanie „ciała industrialnego” z pamięcią miejsca przywiodło choreografkę do ziemi niczyjej, która z jednej strony ma ogromny potencjał, nienaruszalność i odrębność, z drugiej skłania do nostalgii i do rozważań o samotności nie tylko ludzi, ale też miejsc, tworzących bezkompromisowy realizm.

Skrócony biogram choreografa:

ANNA PIOTROWSKA / WARSZAWA / BYTOM '74

Tancerka, choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, Fundator i Prezes Zarządu

Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka „mufmi” w Warszawie (od 1995 r.). Od 1996 r.

stworzyła 110 autorskich choreogra�i i przedstawień. Kierownik artystyczny (2014-2018) w

Teatrze Rozbark. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek, (Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreogra�i, British 4 Polish Dance i in. Laureatka „SoloDuo Dance Festival” (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo.

Stypendystka British Council Awards 2004 Young Polish Arts Entrepreneur. Producent

przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i

animacja kultury. Juror Międzynarodowego Konkursu Choreogra�cznego Uczniów Szkół

Baletowych.

Uczestniczka wielu międzynarodowych festiwali, reżyser ruchu w teatrach dramatycznych

m.in. w Szczecinie, Zielonej Górze, Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Białymstoku i Legnicy.

Stworzyła spektakle m.in. dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu, Wrocławskiego Teatru

Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego We wrześniu 2015 r. spektakl w reżyserii Anny

Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery

nie będzie!” zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Anna

Piotrowska otrzymała Złotą Maskę nagrodę Województwa Śląskiego za całokształt pracy, za

reżyserie i choreografie spektakli dla Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK w 2015 r.

Spektakl „bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała

i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji

obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w

podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.

Pełny biogram choreografa:

ANNA PIOTROWSKA / WARSZAWA / BYTOM '74

Choreograf, reżyser, nauczyciel tańca współczesnego, tancerka, Fundator i Prezes Zarządu

Fundacji Rozwoju Tańca - eferte, założycielka "mufmi" w Warszawie (1995 r). Od 1996 r.

stworzyła ponad 110 autorskich choreografii i przedstawień. Od września 2014 kierownik

zespołu Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK (od września 2015-2018 - kierownik

artystyczny), współpracowała z izraelsko-holenderskim duetem choreograficznym

Ivgi&Greben. Pomysłodawczyni i koordynatorka wielu ogólnopolskich i międzynarodowych

programów edukacyjno-kulturalnych: PolemiQi, Atak przestrzeni, Kierunek.

(Europa_Warszawa).taniec, SoloDuo_Polska, laboratorium choreografii, British 4 Polish Dance i in. Laureatka "SoloDuo Dance Festival" (Budapeszt 2005/2006), wielokrotnie juror SoloDuo.

Stypendystka British Council Awards 2004 - Young Polish Arts Entrepreneur. Producent

przedstawień teatru tańca. Juror Doliny Kreatywnej programu TVP2 w dziedzinach taniec i

animacja kultury. Juror Międzynarodowego Konkursu Choreograficznego Uczniów Szkół

Baletowych. Anna Piotrowska uczestniczyła jako gość w festiwalu Gramigna Festival

(Palermo 2007), International Poesifestival (Sztokholm 2007), Nu Dance Fest (Bratysława

2007/2008), Fabriaktionen (Berlin 2008), Working Title Festival (Bruksela 2008), jak również

wielokrotnie jako gość Międzynarodowej Konferencji Tańca Współczesnego (Bytom),

Międzynarodowego Festiwalu Współczesnych Form Tańca (Kalisz - główna nagroda 2007),

Międzynarodowych Spotkań Teatrów Tańca (Lublin), wielokrotny gość festiwalu SoloDuo

Dance Festival (Budapeszt 2005-2012). Reżyser ruchu w teatrach dramatycznych m.in. w

Szczecinie, Zielonej Górze, Poznaniu, Krakowie, Warszawie, Białymstoku i Legnicy. Współpraca z reżyserami: Paweł Kamza, Michał Siegoczyński, Artur Tyszkiewicz. Zrealizowała dwie autorskie produkcje dla Polskiego Teatru Tańca w Poznaniu pt.: "farfalla" i "6 x 9" (2007).

Realizacja ruchu w teatrze lalek K3 z Białegostoku. Gość programu advancing performing arts

project (APAP) w 2008 r., w ramach tego programu powstało solowe przedstawienie "Look 4

faces" wystawiane w Bytomiu, Warszawie, Berlinie i Brukseli.

Regularnie współpracowała ze Śląskim Teatrem Tańca. Pedagog w Państwowej Wyższej

Szkole Teatralnej na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu, gdzie wykładała: formy teatru tańca i

struktury choreograficzne, improwizacje, sceny improwizowane i taniec współczesny.

Zrealizowała kilka przedstawień międzynarodowych: „Walk_2_corner”, „HUG” (Węgry), „Laka la Mnija in the field of half of sth”, „Cold Fish” (Norwegia), „CoCo_Klimt” (Słowacja), „or Clitoris Landscape (close to gate No. 5)” (Włochy).

W 2013 r. zrealizowała spektakl dyplomowy dla studentów Państwowej Wyższej Szkoły

Teatralnej w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca pt.: TRANSDYPTYK. W 2014 r. stworzyła

przedstawienie dla Wrocławskiego Teatru Pantomimy pt.: „Historia Brzydoty”, w październiku odbyła się premiera jej najnowszego przedstawienia „i don’t wanna be a horse” w ramach międzynarodowego projektu „Recording Fields”, którego premiera odbyła się w Düsseldorfie w tanzhaus nrw. Realizacja na tancerzy Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK. We wrześniu 2015 r. spektakl w reżyserii Anny Piotrowskiej i wykonaniu Łukasza Pawłowskiego „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!” zdobył Grand Prix XIII Ogólnopolskiego Przeglądu Monodramu Współczesnego w Warszawie i Nagrodę Główną 3. Koszalińskich Ogólnopolskich Dni Monodramu. Produkcje zrealizowane

przez Piotrowską w Teatrze Rozbark od 2014 r.: „Recording Fields”, „i don’t wanna be a horse”, „democratic body”, „toniejestpostawartystyczna! czyli premiery nie będzie!”, „Zagubieni w skórze”, „umarłam w krasie, czyli przypuszczalnie żyłam”, „czytANKI perFORMAtywne”.

Anna Piotrowska w kwietniu 2016 r. otrzymała nagrodę teatralną województwa śląskiego

„Złotą Maskę 2016” w kategorii „nagroda specjalna” za reżyserie i choreografie do spektakli

Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu „Rozbark”.

Produkcje zrealizowane przez Piotrowską w Teatrze Rozbark (2014-2018) r.: „Recording

Fields”, „i don’t wanna be a horse”, „democratic body”, „toniejestpostawartystyczna! czyli

premiery nie będzie!”, „Zagubieni w skórze”, „umarłam w krasie, czyli przypuszczalnie żyłam”, „czytANKI perFORMAtywne”, „Podziemne słońca”, „Fast Food Foot”, „zjednocznone stany zmyślone”, „carpe(t) diem”, „KURU”, „pastmefuture”, „+ - - +”, „bless the king_nieliryczna pieśń”, „under the dead tree”, „gemini / recall”, „OR ID”.

W 2017 roku Piotrowska zasiadała w jury międzynarodowego konkursu Solo Dance Contest w Gdańsku, jak również objęła opieką artystyczną dwie rezydencje przy Gdańskim Festiwalu

Tańca, i poprowadziła warsztaty dla Narodowego Teatru w Miszkolc na Węgrzech. Spektakl

„bless the king_nieliryczna pieśń” otrzymał nagrodę na Festiwalu SzekspirOFF 2018 w Gdańsku.

Artystycznie Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała

i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji

obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w

podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.