NIEPRZENIKNIONE SREBRO

choreografia oraz wykonanie: Dominika Gryz, Aleksandra Krajewska, Paulina Rewucka, Paweł Żołądek

oświetlenie: Radosław Lis

muzyka: Andrzej Jaworski

konsultacje: Brian Michaels

Linia horyzontu w pięknym ogniu

Jak skręcony metal pnący się ku górze

Wszystko rozmyte, skąpane w cienkiej, pomarańczowej mgle

Chwytasz moją dłoń

We dwoje

zupełnie pochłonięci

Jak sen na jawie

Lub gorączka

(wolne tłumaczenie fragmentu “The Dead Flag Blues”, Godspeed You! Black Emperor)

z wykorzystaniem tekstu Sławomira Mrożka “Keczup”

Dominika Gryz, lubi zmieniać swoją perspektywę stając na głowie.

Aleksandra Krajewska, stworzenie intuicyjne, dramatycznie spontaniczne. Niepoprawna marzycielka napędzana hektolitrami kawy. Smutki topi w wegańskiej czekoladzie bez cukru.

Paulina Rewucka, ma nieustający problem z kategoryzowaniem samej siebie. Lubi łamać ramy i wsiadać do pociągu byle jakiego.

Paweł Żołądek, tancerz poszukujący koalicji między tańcem a teatrem. Istnieje jeden najbardziej skomplikowany język pełen tajemniczości, tolerancji i mocy, zrozumiały dla każdego człowieka na świecie… język ciała.

fot. Katarzyna Machniewicz

Jestem miłością II

Choreografia: Barbara Bujakowska

Dramaturgia: Daria Kubisiak
Muzyka: Kamil Tuszyński

Wykonanie: Barbara Bujakowska, Daria Kubisiak, Sebastian Grygo

W tej okolicy
wszystko co wzrok obejmie
takie jest chłodne
Bashô (z dziennika Oinnikki, 1688)

Projekt artystyczny „Jestem miłością I” stanowił opowieść o dwóch kobietach, które mierzyły się z kulturowymi schematami „kobiecości” narzucanymi przez religie i system patriarchalny. „Jestem miłością II” to projekt o poszerzonym składzie, którego główną matrycą stanowią opowieści o miłości i trudy nawiązywania międzyludzkich relacji. Opowieści mają charakter intymnych zwierzeń. Odczarowanie świata dotyczy także miłości. Dlatego osiągnięcie miłosnego spełnienia może okazać się rewolucyjne dla życia jednostki zarówno w kontekście indywidualnym, jak i zbiorowym. Tytułowe „Jestem miłością” w pierwszej części stanowiło rodzaj klątwy, która generowała poczucie winy i chrześcijańskie cierpienie. Natomiast druga część jest próbą osiągnięcia miłosnego spełnienia, ale tak, żeby była ona dokonana na własnych warunkach i stała się wolna od tłamszących ludzką wolność schematów patriarchalno-religijnych. Popularny zwrot afektywny w polu sztuki, nauki i przestrzeni kulturowo-społecznej koncentruje się na ludzkich emocjach i bada ich wpływ na społeczne życie jednostek. Twórczynie i twórcy spektaklu „Jestem miłością II” postanowili obiektem badań uczynić własną emocjonalność i zaprezentować w jaki sposób wpływa ona na ich codzienną egzystencję.

BARBARA BUJAKOWSKA
Tancerka, choreografka i pedagożka związana z Krakowem. Urodziła się w roku 1983 w podkrakowskich Proszowicach. Taniec studiowała na Anton Bruckner Privatuniversität w Linz w Austrii oraz w ramach programu przygotowawczego szkoły SEAD w Salzburgu, wcześniej była uczennicą Studia Baletowego przy Operze Krakowskiej, uprawiała też gimnastykę sportową. Była stypendystką Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2009).

Była członkinią krakowskiej grupy Hoplaa, z którą stworzyła kilka niezależnych tanecznych produkcji wideo. Jej ironiczne solo Swan_like, czerpiące ze stylistyki niemieckiego Tanztheater, otrzymało nagrodę w organizowanym przez TVP konkursie „Dolina Kreatywna” (2008). W 2008 roku w ramach poznańskiego programu rezydencyjnego Solo Projekt, wespół z muzykiem Marcinem Janusem stworzyła solo Movement Modular Synthesis, inspirowane muzyką elektroniczną i działaniem analogowych syntezatorów dźwiękowych. W stronę formalnych poszukiwań na pograniczu ruchu i muzyki poszła również w spektaklu 3-Dance, prezentowanym podczas Polskiej Platformy Tańca 2010. Bujakowska tańczyła również u Nigela Charnocka – w spektaklu Happy! wyprodukowanym przez Art Stations Foundation, oraz w produkcji towarzystwa gimnastycznego Nic.

Zarówno w swoich laboratoryjnych, abstrakcyjnych projektach, jak i w spektaklach o zdecydowanie bardziej „teatralnym” charakterze – jak Swan_like czy w spektakl Charnocka – Bujakowska wypracowała swój oryginalny styl, oparty na rzadkim połączeniu dystansu, zmysłu komicznego i analitycznego stosunku do formy.

We wrześniu 2013 roku wzięła gościnny udział w etiudzie Magdaleny Przybysz do muzyki Witolda Lutosławskiego, przygotowanej w ramach rezydencji Kilka kroków do Lutosławskiego – ćwiczenia kompozycyjne dla młodych choreografów (projekt LUTOSFERY), realizowanej przez Centrum Sztuki Współczesnej – Zamek Ujazdowski, FUNDACJĘ f.o.r.t.e. oraz Fundację Burdąg (opieka artystyczna: Maria Stokłosa).

W tym samym roku wspólnie z Pauliną Wysocką zrealizowała spektakl Śniło mi się, że pozostał po nas pusty pokój (inauguracja sezonu 2013/2014 Sceny Tańca Współczesnego).

DARIA KUBISIAK

Ur. 1989. Absolwentka polonistyki i performatyki przedstawień na Uniwersytecie Jagiellońskim, studentka reżyserii (spec. dramaturg teatru) na Wydziale Reżyserii Dramatu Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Jako dramatopisarka debiutowała tekstem Reduplikacja w reżyserii Aśki Grochulskiej w Łaźni Nowej w Krakowie w ramach Festiwalu Uczuć Urażonych. Współautorka i reżyserka instalacji Kartoteka rozrzucona 2.016 (Instytut im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu, 2016). Współtworzyła wraz z Katarzyną Peplińską autorskie wydarzenie sceniczne Chór Performatyków, które otrzymało wyróżnienie na Forum Młodej Reżyserii w 2016 roku (Cricoteka 2016, Teatr Nowy w Krakowie 2017), Członkini kolektywu artystycznego „Antyteren” (m.in. Dzień Cudów; Antyteren – każdy teren jest nasz). Tworzy projekty z pogranicza teatru, tańca i sztuk performatywnych. Do jej najważniejszych prac należy: Chór Performatyków (Cricoteka, 2016), Hamlet czyli Ofelia (AST w Krakowie, 2017), Kordian (Teatr Polski w Poznaniu 2018) Chinka (TR Warszawa 2018), Jestem miłością (KCC 2018).

SEBASTIAN GRYGO
Absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Odkąd pamiętał, miał kontakt z teatrem. Krótko po ukończeniu szkoły średniej współpracował przez dwa lata z teatrami grającymi bajki dla dzieci i występami dla młodzieży w całej Polsce (Narodowy Teatr Edukacji we Wrocławiu i Teatr Współczesny w Krakowie). Przez te dwa lata podjął decyzję, że chce rozwinąć swoje umiejętności poprzez studia na wydziale aktorskim, gdzie odkrył swoją kolejną pasję do muzyki i gry na instrumentach. Obecnie współpracuje ze studentami wydziału reżyserii krakowskiego PWST. Bierze udział w projektach na pograniczu teatru, sztuk scenicznych, filmu i sztuki wideo. Najważniejsze jego dzieła to: “Amok. Pani Koma zbliża się “w reżyserii Marcina Libera (2015),” Tkacze “w reżyserii Klaudii Hartug-Wójciak, (2016), Chór Performatyków (2017), Hamlet czyli Ofelia (2017), Szukając Romea w reżyserii Klaudii Hartung-Wójciak (Teatr Bagatela 2018), Niesamowici Bracia Limburg w reżyserii Beniamina Bukowskiego (Teatroteka 2018).

KAMIL TUSZYŃSKI
Kompozytor, producent i wykonawca muzyki teatralnej i filmowej, autor słuchowisk, DJ, multiintrumentalista, lider i autor piosenek zespołu Zdrowie, student Szkoły Muzyki Nowoczesnej we Wrocławiu. Od sześciu lat związany z krakowską sceną klubową i koncertową, tworzeniem muzyki teatralnej i filmowej zajmuje się od 2015 roku – realizował spektakle w Warszawie, Krakowie, Poznaniu, Wrocławiu, Wałbrzychu, Olsztynie, Rzeszowie, Opolu, Szczecinie, Bydgoszczy, Bielsku-Białej i Gdańsku. W 2017 roku wystąpił na Lava Festiwal udźwiękawiając film Mai Deren “At Land”. Obecnie współpracuje z kolektywem Tajny Projekt związanym z ASP w Katowicach, gdzie zajmuje się tworzeniem audiowizualnych instalacji interaktywnych, projekcji i mappingów.

fot. Katarzyna Machniewicz