Robert Górski - bilety na wydarzenia

Robert Górski – założyciel, lider i autor większości tekstów Kabaretu Moralnego Niepokoju, artysta kabaretowy, aktor, satyryk, aktor wcielający się w główną rolę w satyrze politycznej „Ucho Prezesa”.
Człowiek, który mógłby życiorysem obdzielić kilka osób i życie każdej z nich uznane zostałoby za ciekawe. Urodził się w 1971 roku w rodzinie robotniczej na warszawskim Bródnie, z którego w dorosłym życiu przeprowadził się na Pragę. W takcie młodzieńczych prób zdefiniowania siebie grał na perkusji, uczęszczając jednocześnie do technikum mechaniki precyzyjnej. Kiedy zdecydował, że nie chce być zawodowym muzykiem ani zegarmistrzem, postanowił spróbować swoich sił jako geolog, jednak i ta droga życiowa nie została przez niego zaakceptowana. Dopiero zmiana Alma Mater i studia polonistyczne na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego okazały się dobrym tropem i strzałem w dziesiątkę.

Aby język giętki powiedział wszystko, co pomyśli głowa

Szczególne umiejętności precyzyjnego i lapidarnego, a przy tym dosadnego opisywania rzeczywistości w humorystyczny sposób udoskonalał pracując już w czasie studiów jako copywriter dla polskiego oddziału Ammirati Puris Lintas, agencji reklamowej obsługującej gigantów świata przemysłu w zakresie projektowania kampanii reklamowych. Jedną z bardziej znanych kreacji z tego okresu twórczości jest reklama „Bogdan mówi bankowy”.

Studia wyposażyły Roberta Górskiego nie tylko w cięty i gramatycznie poprawny język. Praca w samorządzie pozwoliła opanować umiejętności interpersonalne i wzmocniła zdolność do opanowania w stresujących okolicznościach. To dlatego trudno zorientować się, kiedy nie do końca wyuczony tekst płynnie przechodzi w zupełnie niewielką improwizację.

Wraz z kolegami ze studiów – Przemysławem Borkowskim i Mikołajem Cieślakiem – Robert Górski przez kilka lat redagował „Podniebienie”, pismo o ambicjach literackich, adresowane do Uniwersyteckiej braci studenckiej. Wspólnie z wymienionymi panami wydał także tomik wierszy zatytułowany „Zeszyt w trzy linie”. Pisał także dla nieistniejącego dzisiaj wydawnictwa satyrycznego „Chichot”.

Taki popularny a taki skromny

Współpraca między kolegami coraz bardziej się zacieśniała. Jej efektem było powołanie kabaretu studenckiego, który ostatecznie został nazwany „Kabaretem Moralnego Niepokoju”. Na zamówienie nowopowstałej telewizji TVN wspólnie z Adamem Małczykiem pisał scenariusze gagów prezentowanych w Maratonie Uśmiechu. Dla innej telewizji (TV Puls) był współautorem satyrycznego programu „Gumitycy”. Popularność skeczy opartych na jego tekstach doprowadziła do podjęcia współpracy z II programem TVP, dla którego Kabaret Moralnego Niepokoju regularnie nagrywał odcinki Tygodnika Moralnego Niepokoju. Program ten utrzymywał się na antenie przez 3 lata, regularnie zbierając przed ekranami rekordową widownię. Na fali tej popularności powstał również współtworzony z Andrzejem Poniedzielskim dla TVP2 program „Kabaretowe kawałki”. Był przez pewien czas regularnym gościem bardzo popularnego programu „Szkło Kontaktowe”, emitowanego przez TVN24. Był autorem wielu scenariuszy Mazurskiej Nocy Kabaretowej oraz kabaretonów stanowiących humorystyczne akcent Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Prezes z najbardziej znanym w Polsce uchem

Tak częsta współpraca z ludźmi telewizji dawała okazję do aktorskiego flirtu, który zaowocował zagraniem roli Kolumba w „Baśni o ludziach stąd” dla wytwórni A’Yoy, aby po latach doprowadzić do brawurowo odegranej roli Prezesa w autorskim serialu „Ucho Prezesa”. Po drodze pojawiły się też role w takich tytułach jak „Złoty środek” (Paweł), „Wkręceni” (rzecznik prasowy policji) czy zupełnie nowym serialu „Piękni i bezrobotni”, w którym tytułowi bohaterowie (Romek i Gwidon) w każdym odcinku szukają sposobu na zarobienie wystarczającej kwoty na spłatę kredytu.

Cały czas podstawowym zajęciem Roberta Górskiego, które wykonuje na kilka etatów, jest „Kabaret Moralnego Niepokoju” stale utrzymujący się w czołówce najpopularniejszych i najchętniej oglądanych kabaretów polskich. Błyskotliwe teksty, w większości autorstwa Górskiego, koncentrują się na wychwytywaniu i wyśmiewaniu absurdów codziennego życia i często silnie odnoszą się do bieżących zagadnień politycznych.