Kurt Elling – Voice
Charlie Hunter - Hybrid Guitar
Julius Rodriguez – Keyboards
Marcus Finnie – Drums

Zdobywca nagrody GRAMMY® Kurt Elling to bez wątpienia wybitny współczesny wokalista jazzowy, znany na całym świecie ze swojej niezrównanej wirtuozerii i talentu do pionierskich poszukiwań artystycznych. Od oszałamiającego odkrywania na nowo ponadczasowych standardów po własny, urzekający, oryginalny śpiew, muzyk z Chicago połączył swoje olśniewające talenty z całą gamą podejść muzycznych, charakteryzując się charakterystyczną wyobraźnią, wnikliwością i inteligencją emocjonalną.

Kurt Elling (ur. 2 listopada 1967 w Chicago) − amerykański wokalista jazzowy pochodzenia holenderskiego, związany przez wiele lat z wytwórnią fonograficzną Blue Note, obecnie z Concord Records.

Zdobywca nagrody GRAMMY® Kurt Elling to bez wątpienia wybitny współczesny wokalista jazzowy, znany na całym świecie ze swojej niezrównanej wirtuozerii i talentu do pionierskich poszukiwań artystycznych. Od oszałamiającego odkrywania na nowo ponadczasowych standardów po własny, urzekający, oryginalny śpiew, muzyk z Chicago połączył swoje olśniewające talenty z całą gamą podejść muzycznych, charakteryzując się charakterystyczną wyobraźnią, wnikliwością i inteligencją emocjonalną.

Jego wokal charakteryzuje się ciepłym tembrem, intymnym charakterem, wysokiej klasy techniką śpiewania. Był dziewięciokrotnie nominowany do nagrody Grammy a w 2009 roku za płytę Dedicated To You otrzymał nagrodę dla najlepszego jazzowego albumu wokalnego.

Charlie Hunter (ur. 23 maja 1967) to amerykański gitarzysta, kompozytor. Hunter, który po raz pierwszy zyskał rozgłos na początku lat 90., gra na robionych na zamówienie gitarach siedmio- i ośmiostrunowych, na których jednocześnie gra linie basu, akordy i melodie. Krytyk Sean Westergaard opisał technikę Huntera jako „niesamowitą… jest zwinnym improwizatorem z uchem do świetnego brzmienia i zawsze ma obok siebie doskonałych graczy, aby tworzyć świetną muzykę, a nie popisywać się”. Technika Huntera jest zakorzeniona w stylach gitarzystów jazzowych Joe Passa i Tucka Andressa, dwóch z jego największych wpływów, którzy połączyli nuty basowe z melodią w sposób, który stworzył iluzję dwóch gitar.