Młody porucznik armii austriacko-węgierskiej, ze względu na stan zdrowia, zostaje odesłany pod koniec I wojny światowej do małego galicyjskiego miasteczka.
Alfred Kiekeritz (O. Łukaszewicz), armii austriacko-węgierskiej, ze względu na postępującą gruźlicę zostaje odesłany pod koniec I wojny światowej do małego galicyjskiego miasteczka. Nadal pełni obowiązki jako miejscowy komendant, ale głównie oczekuje na swój własny koniec w obskurnym żydowskim hoteliku. Każdy napotkany jest w jakimś stopniu posłańcem śmierci i każdy przedmiot, który wpada mu w rękę ma symboliczne znaczenie. Porucznik jest estetą i cieszy go kolekcjonowanie dzieł sztuki. Ma przy sobie ludzi, którzy rażą go swoją groteskowością, śmiesznością jak Moszko (J. Machulski), strażnik jeńców czy leśniczy Szwanda (G. Lutkiewicz). Zakochana w nim kobieta – dróżniczka (M. Pritulak) – także nie dosięga idealnego wzorca Diany Efeskiej, której miniaturową figurkę nosi stale przy sobie. Ten psychologiczny dramat cały poświęcony jest doświadczeniu śmierci: smakowaniu, chorowaniu, zadawaniu śmierci i obserwacji odchodzenia epoki i ludzi. W filmografii Janusza Majewskiego spokrewniony jest przez temat śmierci i ostatnią podróż z „Epitafium…” i „Lokisem”. Ze względu na czas akcji najbliżej mu do „Zaklętych rewirów”, „Sprawy Gorgonowej” i „Zazdrości i medycyny”. Majewski, lwowianin, ów miniony świat odchodzący w przeszłość pod wpływem brutalnej historii politycznej, zapamiętał z dzieciństwa.
Dokonana przez Janusza Majewskiego ekranizacja powieści Andrzeja Kuśnierewicza opowiada o kondycji (jednej z możliwych) duszy i umysłu człowieka, który wie, że za chwilę ma odejść.
Recenzje i opinie: Janusz Majewski-Lekcja martwego języka na niedzielę
Brak recenzji