Skóra czyta fakturę, wagę, gęstość i temperaturę materiału. Przyjemnie jest nacisnąć klamkę wypolerowaną przez tysiące dłoni, które przeszły przez te drzwi przed nami: zmysł dotyku łączy nas z czasem i tradycją. Ściskamy w ten sposób dłonie niezliczonych pokoleń (Juhani Pallasmaa, Oczy skóry).
Podczas Wcielania zabierzemy was do miejsc z przeszłości Kazimierza, których nie znajdziecie w przewodnikach. Nikt nie rozpoznaje w nich zabytków: przed laty były to miejsca zwyczajne i towarzyszyły mieszkańcom w rutynowych czynnościach. Zostały więc ponownie zaaranżowane i dzisiaj również pełnią funkcję użytkową. Ślady ich poprzedniego przeznaczenia widać́ wyłącznie wtedy, gdy chce się̨ je zobaczyć́, w dodatku najpierw trzeba wiedzieć́ gdzie szukać́. Wzrok bywa niekiedy zmysłem mylącym, hierarchizuje i kategoryzuje, dystansując nas od rzeczywistości, nie pozwala nam jej w pełni odczuć. A przecież elementy codziennego otoczenia mogą być dla nas odkryciem, dialogiem z pamięcią i wyobraźnią. To, co przeminęło ucieleśnione może być przez nas jedynie w działaniu. Architektura nigdy nie opowiada nam bowiem swojej przeszłości, lecz zachowuje ją jak linie na dłoni, wpisane w narożniki ulic, w kraty okienne, poręcze schodów.
Recenzje i opinie: Wcielanie. Jak zobaczyć to, czego nie widać? zwiedzanie EN
Brak recenzji