CZĘŚĆ I: Aga Derlak NEURODIVERGENT
Neurodivergent to eksperymentalne trio, z gościnnym udziałem Kacpra Malisza, które poszerza granice improwizacji poprzez jednocześnie surową i emocjonalną eksplorację neuroatypowości. Zespół współtworzą instrumentaliści, z których każdy wnosi do muzyki unikalną perspektywę oraz odmienny artystyczny background (Miłosz Berdzik związany jest z muzyką hip-hopową/awangardową, Kacper Malisz z muzyką tradycyjną, Maciej Szczyciński oraz Aga Derlak – oboje zanurzeni w jazzie i muzyce klasycznej). Dzięki temu muzyka wymyka się klasyfikacjom, a muzyków inspiruje do nieustannej uważności i kreacji. Muzyka, łącząca zawiłe improwizacje z rytmiczną dynamiką oraz transową powtarzalnością, odzwierciedla niuanse i złożoność umysłu. Jest o nieoczywistych wyborach, nieprzewidywalnej w swym charakterze ekspresji. Zakłada przyjęcie alternatywnych sposobów myślenia, odrzucenie harmonii w jej powszechnym rozumieniu na rzecz struktur, motywów i muzycznej “chemii”.
Aga Derlak – p – Maciej Szczyciński – db Miłosz Berdzik – dr feat. Kacper Malisz – vn
CZĘŚĆ II: CRAIG TABORN SOLO
Dziesięć lat minęło od wydania albumu „Avenging Angel” Craiga Taborna, który wniósł uderzająco świeże pomysły do idiomu fortepianu solowego. „Odbija się w nim galaktycznie szerokie spektrum zainteresowań pana Taborna” – napisał New York Times – „wraz z jego wieloaspektową techniką”, podczas gdy The Guardian wychwalał „świat szeptanych, szeroko rozmieszczonych figur, dźwięczących alikwotów, ulatujących ech i ponurych kontrapunktycznych kaskad”.
W ciągu ostatniej dekady Taborn udoskonalił i rozwinął swoje podejście, osiągając nowe wyżyny dzięki albumowi „Shadow Plays”. Dla Craiga to nagranie jest „częścią tego samego kontinuum co Avenging Angel. Tamto było nagraniem studyjnym, to koncertowym, ale proces spontanicznej kompozycji trwa dalej”. Nowy album to oszałamiający recital na żywo z Mozart-Saal w Wiener Konzerthaus, gdzie program nosił tytuł Avenging Angel II. W tym w pełni improwizowanym koncercie Craig eksploruje dźwięki i ciszę, wirujące kolory, gęstości i formy, tworząc nową muzykę zarówno z poetycką wyobraźnią, jak i żelazną kontrolą nad swoim materiałem. Jego kontrola nad swoim rzemiosłem, gdy bezbłędnie tworzy narracje i struktury z podpowiedzi ujawnionego wzoru, podążając tam, gdzie prowadzi go intuicja i doświadczenie, jest niezwykła.
Taborn to znakomity improwizator w każdym kontekście i ceniony za zdolność docierania do sedna muzyki, niezależnie od otoczenia. W jego solowych pracach odniesienia do „jazzu” nie zawsze są oczywiste, ale w strumieniu utworu później zatytułowanego Conspiracy of Things przebłyskują odniesienia do historii muzyki – od stride piano po współczesność – z zawrotną prędkością. W każdej kompozycji idee są eksplorowane na wielu poziomach. Emocje również – czułość i gwałtowność współistnieją w utworach o przemyślanych tytułach Discordia Concors i Concordia Discors, które odzwierciedlają ideę jedności w różnorodności. „Nazwy utworów nadaję dopiero po ich zakończeniu, uwzględniając ich programową pozycję – w pewnym sensie tytułowanie to końcowy etap kompozycji” – powiedział Taborn w wywiadzie dla magazynu Bomb. „Tytuły mają zachęcać do rozszerzenia muzycznego doświadczenia na inne obszary”. Inkluzywność jego twórczości – subtelnie inspirowana muzyką i sztuką z wielu tradycji – zaprasza do nowych skojarzeń i otwartych reakcji.
Recenzje i opinie: 18. Letnia Akademia Jazzu: Aga Derlak Neurodivergent, Craig Taborn Solo
Brak recenzji