„Pornograf” to kameralny spektakl składający się z piosenek znanego francuskiego artysty Georga Brassensa w tłumaczeniu Filipa Łobodzińskiego i Zespołu Reprezentacyjnego. Opowieści snute w kolejnych songach poruszają tematy życia codziennego, zarówno te związane z jego kryminalną, mroczną stroną, nostalgiczne rozstaniowo -sentymentalne oraz te frywolne, lekkie, liryczne z nutą ironii i sarkazmu. Udało się aktorom zachować równowagę nastrojów, dzięki czemu można było pośmiać się i zatrwożyć na przemian.
Nie zabraknie oczywiście tematów sypialnianych, dotyczących spraw damsko-męskich, które niezmiennie wzbudzają największe zainteresowanie. Któż bowiem nie lubi gry słów, w której nawiązuje się do alkowianych ekscesów, damsko-męskich fascynacji, albo kiedy poetyckim językiem opisuje się wdzięki panien i reakcje płci przeciwnej na ich walory. W tekstach aż „roi się” od „gołych dup” i innych obscenicznych wyrazów. Ich obecność jest jednak na tyle zasadna, że nie razi zbytnio publiczności. Istotnie, niektóre z nich mogą szokować swą dosłownością, jak np. „na kurwy cześć”, „za fiutem fiut”, „wzwód” itp. Podobnie wulgaryzmy, które przewijają się w kolejnych piosenkach. Stanowią on jednak mocny akcent przedstawienia, w sposób dosadny wyrażają to, co ich autor miał nam do przekazania. A trzeba przyznać, że zrobił to niezwykle naturalistycznie i obrazowo. Nazywając rzeczy po imieniu, bez uładzania ich, wykazał się dużą odwagą i prawdziwą wirtuozerią pióra.
Reżyseria – Adam Opatowicz. Scenografia i kostiumy – Jan Banucha, Choreografia – Janusz Józefowicz
Recenzje i opinie: Pornograf
Brak recenzji