Cudowne dziecko polskiej estrady

Michał Bajor urodzony 13 czerwca 1957 roku to zdecydowanie przykład cudownego dziecka polskiej estrady. Od najmłodszych lat obcował ze środowiskiem artystycznym za sprawą ojca – Ryszarda Bajora, który był aktorem w teatrze lalek w Opolu. Dzieciństwo upłynęło mu pod znakiem licznych spektakli i festiwali, którym miał okazję przyglądać się na codzień, przebywając z ojcem.

Mały Michał od dziecka uczęszczał na dodatkowe lekcje gry na fortepianie oraz tańca, które pomogły mu nakierować się na dalszą ścieżkę kariery estradowej. Swój debiut sceniczny zaliczył już jako dziecko, wcielając się w rolę wilka w adaptacji Czerwonego Kapturka.

Natomiast prawdziwie zadebiutował w 1970 roku podczas eliminacji do Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Kolejne lata obfitowały w kolejne sukcesy oraz nagrody, m.in. wygrana na Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze (1973), występ na XIII Festiwalu Piosenki Międzynarodowej w Sopocie (1973) oraz koncertowanie u boku Henryka Debicha i Stefana Rachonia wraz z orkiestrą (1975-1976). Było to ogromne wyróżnienie dla nastolatka, który w tak młodym wieku rozpoczął już prawdziwą karierę u boku autorytetów polskiej sceny muzycznej.

Kariera filmowa młodego Bajora

Michał Bajor dalej piął się w górę po szczeblach kariery i nie zwalniał tempa. W 1975 roku zagrał u boku Beaty Tyszkiewicz, która już wtedy była gwiazdą polskiego kina, w filmie pt.”Wieczór u Abdona” w reżyserii Agnieszki Holland, wówczas debiutującej młodej reżyserki. W filmie Bajor wcielił się w rolę Michasia – młodego pracownika banku, kochanka ukochanej tytułowego Abdona, którą grała Beata Tyszkiewicz.

Michał Bajor po ukończeniu szkoły średniej marzył o zostaniu aktorem i tak też się stało. Dostał się na studia do Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie, gdzie rozpoczął dalszą naukę. Podczas studiów młody Michał Bajor miał okazję wziąć udział w sztuce pt. „Equus” wystawianej w warszawskim Teatrze Ateneum, w reżyserii Petera Sheffera. Ukończył uczelnię w 1980 roku i zaczął grać w filmach największych polskich reżyserów ówczesnych czasów tj. m.in. : Filip Bajon, Barbara Sass-Zdort, Edward Żebrowski, Feliks Falk czy Krzysztof Kieślowski. Michał Bajor wziął również udział w nominowanej do Oscara produkcji Istvana Sabo pt. „Hanussen” (1988).

Muzyka oraz solowe albumy Michała Bajora

Popularność Michała Bajora była już duża i cały czas rosła. Lata 1984-1986 obfitują w kolejne sukcesy estradowe, gdzie Bajor występuje już ze statusem gwiazdy. Udział w kolejnych wydarzeniach muzycznych przynosi nowe nagrody oraz rozgłos, Michał Bajor jest już znany w całej Polsce. Kolejnym krokiem było wydanie płyty pt. „Michał Bajor Live”, na której znalazły się najbardziej znane utwory artysty tj. „Zabawa”, czy „Ogrzej mnie”. Płyta zawiera również utwór „Walc na tysiąc pas”, który zawiera słowa oraz muzykę Jacquesa Brela – słynnego belgijskiego kompozytora.
W 1989 roku został wydany drugi album artysty na kasecie a pt. „Michał Bajor Nowe Piosenki” z utworami nagranymi we współpracy z najwybitniejszymi polskimi twórcami jak na przykład Włodzimierz Korcz czy Wojciech Młynarski. Następnymi wydaniami były kolędy w wykonaniu Bajora (1991), kaseta „Michał Bajor 6 lat później” oraz seria utworów dla dzieci (oba wydane w 1992 roku). W 1993 roku, aby uczcić 20 lecie kariery Michała Bajora, Janusz Józefowicz postanowił stworzyć spektakl pt. „Bajor w Buffo” honorujący jego twórczość. W spektaklu Bajorowi towarzyszył Piotr Rubik, z którym w 1995 roku wydadzą wspólną płytę.
W 1995 roku pojawiło się pierwsze wydanie muzyki Michała Bajora w formie płyty kompaktowej. Płyta powstała przy pomocy Piotra Rubika oraz Andrzeja Ozgi, nosiła tytuł „Michał Bajor 95” i zawierała znane już utwory oraz zupełnie nowe piosenki jak np. fragmenty występu Bajora w musicalu „Evita”.

Kolejne lata obfitują w następne płyty artysty. W 1998 roku ukazuje się seria albumów składająca się z czterech części pt. „83’-93’”, które zawierają największe hity Bajora z lat 1983-1993 oraz kolejny album „Uczucia”. Następne wydawnictwa autorstwa Michała Bajora ugruntowały jego pozycję jako jednego z największych wykonawców muzyki śpiewanej w Polsce. W 2000 roku ma miejsce premiera nieco refleksyjnej, ale jednocześnie optymistycznej i wesołej płyty Kocham Jutro. Lata dwutysięczne to czas intensywnej pracy muzycznej i aktorskiej (kolejne 4 płyty!), a jej zamknięciem było wydanie albumu Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty. Druga dekada XXI zaczęła się od płyty Od Piaf do Garou zawierająca polskie wykonania (przetłumaczone przez Wojciecha Młynarskiego) piosenek francuskich klasyków. W kolejnych latach artysta zaprezentował płyty Moje podróże (2013) i Moja miłość (2015). Najnowsza płyta została wydana w 2019 roku, nosi tytuł Kolor Cafe: Przeboje włoskie i francuskie. Zaprezentowane na niej utwory są podrożą przez włoskie i francuskie fascynacje Michała Bajora.

Dyskografia Michała Bajora (wybrana)

• Nowe Piosenki (1998)
• Michał Bajor ’93 (1993)
• Kings and Queens (1993)
• Michał Bajor ‘95 (1995)
• Uczucia… (1998)
• Kocham jutro (2000)
• Twarze w lustrach (2002)
• Za kulisami (2004)
• Inna bajka (2007)
• Piosenki Marka Grechuty i Jonasza Kofty (2009)
• Od Piaf do Garou (2011)
• Moje podróże (2013)
• Moja miłość (2015)
• Kolor Cafe: Przeboje włoskie i francuskie (2019)

Styl muzyczny Michała Bajora

Michał Bajor poprzez lata idealnie balansował między muzyką a występowaniem w spektaklach teatralnych i graniem w filmach. Podczas swojej wieloletniej działalności artystycznej Michał Bajor wypracował sobie swój własny, unikalny styl, dzięki któremu zdobył rzesze fanów nie tylko w Polsce, ale i na świecie. Dzięki swojej twórczości stał się rozpoznawalny na dużą skalę, koncertował na całym świecie m.in. w Madrycie oraz Stanach Zjednoczonych.