Michał Bajor "Piosenki, które lubię" - Rzeszów Filharmonia Podkarpacka, 8 marca | Kupuj Bilety Online

Siła Słowa kontra Bariera Stołu. Refleksje po Koncercie Michała Bajora ​Kiedy gasną światła, a scena wibruje jeszcze echem ostatnich oklasków, pozostaje głębokie, intymne wrażenie spotkania z Prawdą. Koncert Michała Bajora to coś więcej niż muzyczne wydarzenie – to kameralny seans, podczas którego czas zdaje się zwalniać, ustępując miejsca emocjom i mistrzostwu interpretacji. ​Bajor, artysta niepodrabialny, nie śpiewa piosenek; on opowiada historie, malując głosowymi niuansami portrety ludzkich dusz. Każdy utwór, czy to liryczna ballada o miłości i stracie, czy przebojowy song z musicalową iskrą, nabiera pod jego dyrekcją nowego blasku. Słowa, często te zapomniane, wyjęte z szuflad największych polskich poetów i tekściarzy, odzyskują swoją pierwotną siłę, trafiając do słuchacza z precyzją, która mogłaby zawstydzić najlepszych aktorów dramatycznych. Sceniczny minimalizm pozwala w pełni skoncentrować się na Głosie – instrumencie o aksamitnej barwie i niezwykłej plastyczności. Słuchając Bajora, ma się wrażenie, że każda fraza jest przemyślana, a emocje są dawkowane z chirurgiczną precyzją. Ta dbałość o detale sprawia, że publiczność jest współuczestnikiem, zaproszonym do głębokiej podróży. ​Ostatecznie, koncert Michała Bajora to celebracja dojrzałej, świadomej sztuki. I właśnie dlatego moment spotkania z publicznością po występie stał się tak bolesnym dysonansem. ​Po artystycznym uniesieniu, w kuluarach nastąpił niespodziewany i komicznie nieprofesjonalny zjazd na ziemię. Wizja bliskiego kontaktu z mistrzem została zastąpiona scenografią rodem z urzędu pocztowego w czasach pandemii: Michał Bajor, oddzielony monumentalnym, wydłużonym stołem i wyraźnie utrzymującym dystans, zamienił pożegnanie z fanami w dziwaczną i skrępowaną ceremonię. Fani, pragnący krótkiej interakcji lub wspólnego zdjęcia, zmuszeni byli do dziwacznych manewrów. Aby uchwycić artystę, musieli de facto stanąć przed menedżerem, zasłaniając go, z Bajorem w odległej perspektywie. Ten widok, stwarzający wrażenie przesadnej ostrożności i braku zaufania, podważył całą kameralną atmosferę zbudowaną na scenie. ​O ile na deskach teatru Bajor zapraszał do swojego świata, o tyle po zejściu z nich, fizycznie odgrodził się od tych, którzy z miłości do jego sztuki przybyli. To bolesne zderzenie wzniosłej estetyki z niezręczną logistyką nie jest jednak w stanie całkowicie przysłonić tego, co najważniejsze. Choć organizacyjne wpadki pozostawiły gorzki posmak, prawdziwe piękno i siła jego głosu, interpretacji i kunsztu scenicznego pozostają niekwestionowane. Opuszczając salę, zabiera się ze sobą przede wszystkim melodię i głęboką refleksję, a te – na szczęście – nie potrzebują do towarzystwa żadnego stołu. I to jest jedyna recenzja, która się liczy...

Quik 21.10.2025 01:32

Artysta przez duże A, z szacunkiem do widowni. Było pięknie i nostalgicznie.

Alina 20.10.2025 09:30

Piękny występ, jak każdy zresztą; polecam szczerze.

monia 20.10.2025 08:41

Niezapomniane chwile

Andzia 20.10.2025 07:53

Super GOŚĆ.Żeby każdy artysta miał taki program.I śpiewał,i opowiadał ciekawostki z show biznesu.Nawet można było zdjęcia robić w trakcie jednej piosenki!!!! Autografy i krótkie rozmowy po koncercie!!!!GWIAZDA i ludzki facet.!!100% zadowolenia.

ANDI 19.10.2025 11:49

Występy Pana Michała Bajora zawsze są na najwyższym poziomie. To był cudowny wieczór z ponadczasową muzyką, tekstami i czarującym Gospodarzem.

Agnieszka 19.10.2025 11:26