Spis treści
- Robert Górski – młodość i edukacja
- „Kabaret Moralnego Niepokoju” – trampolina do sukcesu Roberta Górskiego
- Fenomenalny warsztat, który przyniósł mu sympatię publiczności
- Kabaretowy romans z telewizją
- Gdzie można zobaczyć Roberta Górskiego?
Robert Górski to jeden z najpopularniejszych artystów kabaretowych, który działa na polskiej scenie od ponad 30 lat. Jest liderem kultowego „Kabaretu Moralnego Niepokoju”, a także aktorem, satyrykiem, scenarzystą i lektorem dubbingowym. Jego wszechstronna twórczość zaowocowała szerokim gronem odbiorców. Robert Górski posiada zdolność celnego opisywania rzeczywistości. Swoje programy podsyca charakterystyczną ironią, a nawet absurdem. Jak wyglądała jego droga do sławy? Jak ze studenta geologii stał się ikoną polskiego kabaretu? Tego dowiecie się z naszego wpisu.
Robert Górski – młodość i edukacja
Robert Górski przyszedł na świat 14 kwietnia 1971 r. w Warszawie. Pochodzi z rodziny robotniczej. Jego ojciec był kierowcą autobusu, a matka krawcową. W wyborze szkoły średniej kierował się namowami matki – ukończył technikum mechaniki precyzyjnej w na Kamionku. Był wówczas zapalonym instrumentalistą, uwielbiał grać na perkusji. Po maturze przyszedł czas na wybór przyszłej ścieżki zawodowej. Na początku Robert zdał na geologię. Przerwał jednak studia. Po przeczytaniu „Dziadów” Adama Mickiewicza odkrył, że chce zostać polonistą. Tak też się stało. Ostatecznie ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim.
Na trzecim roku studiów podjął pracę copywritera w agencji reklamowej Ammirati Puris Lintas Polska. Zajmował się pisaniem scenariuszów do kampanii reklamowych. Udzielał się ponadto w samorządzie studenckim. Wraz z Mikołajem Cieślakiem i Przemysławem Borkowskim redagował pismo literackie „Podniebienie”. Pisał ponadto felietony do nieistniejącego już dzisiaj satyrycznego pisma „Chichot”. Oprócz tego założył z wyżej wymienionymi kolegami kabaret, który początkowo działał wyłącznie w strukturach uczelnianych.
„Kabaret Moralnego Niepokoju” – trampolina do sukcesu Roberta Górskiego
Założony wraz z kolegami z uczelni kabaret przeistoczył się w „Kabaret Moralnego Niepokoju”, który obecnie tworzą: Robert Górski, Mikołaj Cieślak, Przemysław Borkowski i Rafał Zbieć. Grupa powstała w 1993 r., a rok później, w karnawale, wystąpiła ze swoim debiutanckim programem „Królewna, Rycerz i Smok” w jednej z sal UW.
W 1996 r. „Kabaret Moralnego Niepokoju” zdobył Grand Prix na XII Przeglądzie Kabaretów Amatorskich PaKa w Krakowie. Grupa szybko zyskała popularność wśród polskiej publiczności, dzięki częstym występom na największych festiwalach rozrywkowych w kraju. Panowie systematycznie pojawiali się także w telewizji, co niewątpliwie zwiększyło ich rozpoznawalność. Widzowie doceniają „KMN” przede wszystkim za błyskotliwe, a zarazem lakoniczne i barwne teksty oraz metafory Roberta Górskiego.
Fenomenalny warsztat, który przyniósł mu sympatię publiczności
Trzeba przyznać, że zmiana studiów geologicznych na polonistyczne, była strzałem w dziesiątkę. Robert wypracował świetny warsztat, którym doskonale potrafił się posługiwać. Sprawnie i inteligentnie układa scenariusze, obok których nie można przejść obojętnie, a na pewno nie bez uśmiechu na ustach. Po założeniu „Kabaretu Moralnego Niepokoju”, Górski przez kilka lat pisał scenariusze do programu „Maraton uśmiechu”, świeżo powstałej stacji TVN. W 2001 r. współpracował także z telewizją Puls TV, w której współtworzył lalkowy program satyryczny „Gumitycy”.
Od 2003 do 2008 r. tworzył scenariusze do „Tygodnika Moralnego Niepokoju” i „Miesięcznika Moralnego Niepokoju”. Programy emitowano na antenie TVP2. Przyniosły stacji wielomilionową grupę odbiorców. W tamtym czasie, programy „Kabaretu Moralnego Niepokoju” były ogromnym hitem. Robert Górski to nieskończona skarbnica pokładów kreatywności. W tym samym czasie współtworzył wraz z Andrzejem Poniedzielskim „Kabaretowe Kawałki”.
Bez niego scena kabaretowa wyglądałaby zupełnie inaczej
Trzeba przyznać, że Robert Górski miał ogromny wpływ na ukształtowanie polskiej sceny kabaretowej w ostatnich 30 latach. Nic więc dziwnego, że został uhonorowany wieloma nagrodami. Otrzymał m.in. Nagrodę za najlepszy tekst na warszawskim Ogólnopolskim Festiwalu Sztuki Estradowej ZASP, Błękitny Melonik Charliego na VI Festiwalu Dobrego Humoru w Gdańsku (dwukrotnie) czy Tytuł Gentlemana w show-biznesie.
Robert Górski brał udział w wielu programach, m.in. w „Szkle kontaktowym” stacji TVN24, prowadził część odcinków programu „Dzięki Bogu już weekend” oraz był współgospodarzem „Kabaretowego Klubu Dwójki”. Pisał także scenariusze dla jednych z najważniejszych wydarzeń kabaretowych, czyli Mazurskiej Nocy Kabaretowej oraz kabaretonów, które odbywały się w czasie KFPP w Opolu. Tworzył ponadto teksty dla uczestników programu „HBO na Stojaka”.
Kabaretowy romans z telewizją
Robert Górski często pojawiał się w telewizji. Ma na swoim koncie całkiem przyzwoitą filmografię. Zadebiutował w 1999 r. w serialu „Badziewiakowie”. Cztery lata później zagrał w „Baśni o ludziach stąd”. Pojawił się również w „Złotym środku”, „Słodkim życiu”, „Wkręconych” czy „Pięknych i bezrobotnych”.
Dużą popularnością swego czasu cieszyła się improwizowana parodia opery mydlanej „Spadkobiercy”, w której Robert Górski wcielał się w rolę George’a Owensa. W latach 2017–2019 największą rozpoznawalność przyniosła mu internetowa produkcja „Ucho Prezesa”, której był scenarzystą i jednocześnie odtwórcą głównej roli. Na podstawie programu Górski napisał sztukę teatralną „Ucho Prezesa czyli SCHEDA”.
Dubbing i publikacje
Robert Górski współtworzył trzy publikacje. W 2000 r. wraz z Cieślakiem i Borkowskim wydał tomik wierszy „Zeszyt w trzy linie”. Dwanaście lat później na rynku pojawiała się książka „Jak zostałem premierem”, która jest zapisem rozmów Górskiego i Cieślika – pozycja „nie za mądra ani nie za głupia”. W 2019 r. ukazał się natomiast wywiad „Jak zostałem Prezesem”, który z Górskim przeprowadza jego żona, Monika Sobień.
Górski kilkakrotnie w swojej karierze użyczał głosu wielu animowanym postaciom. Jako lektor dubbingowy wcielał się w Gołąbeczka w „Piorunie”, dobrego człowieka w „Sklepie dla samobójców” czy Baltazara Bratt w „Gru, Dru i Minionki”.
Gdzie można zobaczyć Roberta Górskiego?
Nie zobaczyć, a usłyszeć, Roberta Górskiego można w podcaście dla internetowego dziennika Rzeczpospolita „Górski & Cieślik. Polska od ucha do ucha”, w którym komentuje ubiegłotygodniowe wydarzenia. Komik pojawia się także na deskach teatrów ze spektaklem „Ucho Prezesa czyli SCHEDA”. Ponadto podróżuje po Polsce wraz z grupą „Kabaret Moralnego Niepokoju” z programem „Za długo Panowie byli grzeczni”.
